In 2018 organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. Alleen wie zijn die feministen nou eigenlijk en waar staan ze voor? Wij stellen je ze voor in onze reeks: De Arty Beldate!
Dit keer spreken we met Samantha Daniele Wolfson. Founder van het platform en initiatief & the Table, een concept waarmee vrouwen elkaar kunnen ontmoeten en verbinden door middel van gezamenlijke diners. We praten over verbinding van vrouwen, intimiteit en natuurlijk eten!
Titty Mag: Hoi Samantha, hoe gaat het?
Samantha: Met mij gaat het goed! Ik moet weer wennen aan het einde van de zomer en de regen, maar dat hoort nou eenmaal bij het leven in Amsterdam. Een verandering waar we doorheen moeten.
TM: Wat is & the Table?
S: Ik zeg altijd tegen mensen dat de missie van & the Table verbinding is op elke leeftijd. Het concept is zes vrouwen die allemaal alleen komen en vervolgens samen rond een tafel zitten. Er is altijd een thema en er zijn vragen om het gesprek op gang te brengen. Het is echt bedoeld om ervaringen te creëren door middel van eten en gesprek. We voeren dit concept en missie tegenwoordig op verschillende manieren uit, maar het begon ooit als één manier.
TM: Hoe begon het?
S: In 2017, toen ik hier net naartoe was verhuisd, zat ik in de reclamewereld. Het enige waar reclamemensen over praten zijn hun advertenties en werk met andere reclamemensen. Ik had het gevoel dat ik mensen buiten dat wereldje moest ontmoeten. Daarom besloot ik een diner voor vrouwen te organiseren. Ik zou zelf al het eten bereiden, er zou een thema zijn en de “catch” was dat niemand elkaar kende. Destijds heette het gewoon “Sam’s Dinners” en zo begon het! Het bleef groeien en de typische Amerikaan in mij dacht “bigger means better!”. Ik wilde tafels van zeventig tot honderd vrouwen organiseren. Ondertussen was het rond 2019 en was ik aan het einde van deze evenementen totaal uitgeput. Ik verafschuwde wat het was geworden, omdat ik niet eens tijd had om te praten met de vrouwen die kwamen. Het was gewoon niet in stand te houden. Toen kwam COVID en alles stopte.
Na COVID besloot ik de etentjes weer te organiseren. Gewoon voor de lol, niet meer als een bedrijf. Ik had echter niet verwacht rond de vijfhonderd aanvragen te krijgen voor slechts vijf plaatsen. Ik zag meteen dat hier iets speciaals in zat, maar wilde het niet op dezelfde manier aanpakken als voorheen. Ik hield het concept zoals het was en breidde het uit, bijvoorbeeld naar de huizen van andere gastvrouwen. Deze heten Official Table’s. Fast forward naar nu en we hebben drie verschillende soorten tafels. Ik bouw het stap voor stap verder uit.
TM: Is er iets specifieks gebeurd waardoor je met & The Table bent begonnen? Hoe is het idee ontstaan?
S: Ja, maar ik had het in het begin niet eens door. Ik denk dat het de dualiteit van Amsterdam en Nederland in het algemeen was. Het zit van nature al in de cultuur. Wanneer mensen hier hun vriendenkring hebben, zijn ze daar heel tevreden mee. Ik zie echt de schoonheid van die tevredenheid maar dat was zo’n verschil met New York, waar ik ben opgegroeid. Als daar iemand een verjaardag viert en je wilt iemand meenemen, is dat niet zo snel een probleem. Hier vinden mensen het niet fijn als er willekeurige ‘vrienden van vrienden’ op hun verjaardag komen. Ik voelde persoonlijk dat er behoefte was aan verandering.
Een andere reden is mijn moeder. Ze is in de zestig, in haar jaren van wijsheid. Ik had het gevoel dat vrouwen van haar leeftijd niet echt wisten hoe ze nieuwe vrienden moesten maken. Ze willen niet naar boekenclubs of vriendschaps evenementen gaan. Ik wil nooit dat het maken van niewe connecties een probleem is voor welke vrouw dan ook en wilde makkelijkere situaties en ervaringen creeren hiervoor. Gewoon vrouwen die samen dineren rond een tafel, maar met een thema zodat het gericht is. Hierdoor weten de vrouwen al waarover ze het zullen hebben. Het resultaat is een tafel met vijf andere vrouwen die mogelijk door precies hetzelfde gaan als jij, en daardoor met jou. Je kunt zo elkaar nieuwe perspectieven geven. Ik wil dat dat altijd een mogelijkheid is, dus dat was een grote drijfveer. Dat besefte ik pas echt toen ik er al middenin zat.
TM: Hoe werkt & the Table? Wie bedenkt bijvoorbeeld de thema’s?
S: Terwijl ik & the Table aan het opbouwen was, realiseerde ik me op een gegeven moment dat ik niet alles zelf kon doen. Ik moest echt een software en platform bouwen waar verschillende elementen zoals thema’s, planning en aanmeldingen voor gastvrouw naadloos zouden verlopen. Ik wilde software bouwen zodat gastvrouwen zelf een nieuwe tafel konden aanmaken wanneer ze wilden. Ze kunnen dan een formulier invullen met hun thema, bijbehorende vragen, een datum en het menu. Op deze manier zie ik het voorbij komen en met één klik gaat het live. De gastvrouwen kunnen dan zelf door de aanvragen voor hun tafels gaan en op ‘uitnodigen’ klikken. Ze krijgen de volledige zeggenschap over hun avond.
We hebben de software zelf gebouwd omdat ik nergens een ticketplatform vond dat deed wat ik wilde. De meeste platforms laten je alleen een ticket plaatsen dat iemand kan kopen. Ik wilde een creatieproces toevoegen, vooral omdat het heel intiem is om mensen in je huis uit te nodigen. Het was voor mij erg belangrijk dat elke host die zeggenschap heeft en hun eigen thema kan kiezen. De vrouwen die zij zouden uitnodigen, zijn bijvoorbeeld anders dan de vrouwen die ik zou uitnodigen. We gaan allemaal door verschillende fases. Ik wil dat ze de gesprekken echt kunnen samenstellen. Of het nu over een gedeelde passie gaat, carrière, of trauma. Ik heb zelf bijvoorbeeld een lijst met thema’s! Vrouwen die geen kinderwens hebben kunnen praten met andere vrouwen die dat ook ervaren. Op die manier wordt het heel persoonlijk. Dat is ook een van de redenen waarom we nieuwe soorten tafels hebben gecreëerd. We houden van intimiteit en dat is geweldig, maar de nieuwe tafels zijn wat informeler. Soms wil je gewoon praten, een drankje doen en lachen met nieuwe vrouwen en andere keren wil je huilen en je hart luchten.
TM: Wat is jou doel met & the Table?
S:Ik wil een ervaringsplatform creëren waar alle zelf-identificerende vrouwen en iedereen die zich identificeert als non-binair of gender non-conforming, zich welkom voelt om samen te eten. Dit is een safe space waar je alleen naartoe kunt komen zonder je zorgen te maken dat jij de enige bent die ergens doorheen gaat. Je kunt op het platform zien of er live tafels zijn en of ze in een stad zijn waar je woont of van plan bent naartoe te gaan. We zijn echt vastbesloten om te herdefiniëren wat mogelijk is voor een vrouw om zelf te ondernemen. Begrijp me niet verkeerd, het blijft spannend. Vlinders in je buik horen er ook bij. Maar niet omdat je bang bent dat andere aanwezigen elkaar al kennen of vrienden zijn. In plaats van te denken: “Zullen ze me leuk vinden?” denk je: “Zullen we elkaar allemaal leuk vinden?” Soms klikt het, soms niet, en dat is ook oké.
TM: Heb je uitdagingen ervaren met dit concept?
S: Zeker, er zijn veel uitdagingen. Bij het creëren van iets word je constant geconfronteerd met onverwachte situaties. Als je ergens aan begint met het idee dat je er precies hetzelfde uit zal komen, houd je jezelf voor de gek. Dat is een van de belangrijkste lessen die ik geleerd heb. Ik ben voortdurend aan het bijsturen en aanpassen. De grootste uitdaging op dit moment is mensen het aanvraagproces beter laten begrijpen. Sommige mensen voelen zich afgewezen als ze geen uitnodiging krijgen. We proberen duidelijk te maken dat dit onderdeel is van de samenstelling van de zes vrouwen. Daarom hebben we ook de ‘Community Tables’ gecreëerd waar iedereen zijn eigen tafel kan hosten. Deze tafels zijn niet bij iemand thuis, zodat we de veiligheid van iedereen kunnen garanderen. Je kunt je eigen tafel met een thema bij een café of restaurant plaatsen. Net als bij de ‘Official Table’s’ kunnen vrouwen zich aanmelden, zodat je nog steeds een selectieproces hebt. Daarnaast hebben we de ‘Collective Tables’ geïntroduceerd. Hier zit je nog steeds in de intimiteit van tafels van vier, vijf of zes, maar je wordt omringd door vijftig vrouwen die allemaal aan hun eigen kleine tafel zitten en over hetzelfde thema praten. We hebben dit opgezet omdat we meer vrouwen de kans wilden geven om mee te doen, in tegenstelling tot de ‘Official Table’s’ die beperkt zijn tot zes vrouwen.
Met al deze uitbreidingen zijn er pieken en dalen geweest. Het moeilijkste is inzien dat je iets niet goed genoeg uitlegt aan mensen. Sommigen begrijpen de ‘Community Tables’ niet of vragen zich af waarom ze moeten betalen om deel te nemen, maar uiteindelijk moeten we inkomsten genereren om dit wereldwijd op te kunnen bouwen. Het is een constante uitdaging op het gebied van groei en uitleg. De grootste uitdaging is het aanvraagproces, omdat dit voor veel mensen en voor mijzelf nieuw is. Sommigen vragen zich bijvoorbeeld af waarom ze een plek moeten aanvragen. Het antwoord is dat curatie leidt tot een gemeenschap. Dat klinkt misschien hard, maar niet iedereen is bedoeld om vrienden te zijn, en dat is oké. Dit proces helpt om de juiste vrouwen samen te brengen voor een avond met mooie gesprekken en heerlijk eten.
TM: Hoe cureer je mensen voor de etentjes?
Het hangt af van het thema. Soms zoek ik naar overlappende overeenkomsten zodat vrouwen met elkaar kunnen verbinden. Het is een andere manier om perspectieven te geven op iets wat ze allemaal hebben meegemaakt, bijvoorbeeld. Soms kies ik echter voor een compleet tegenovergestelde groep en wil ik dat iedereen aan tafel anders is. Dat heeft niet altijd de beste resultaten opgeleverd, andere keren is het fantastisch geweest. Dat hoort er allemaal bij! In sommige gevallen spreken we elkaar nog steeds en hebben we een groepschat waarin we elke maand afspreken om samen een drankje te doen.
TM: Dat is echt geweldig! Waarom is het volgens jou zo belangrijk dat vrouwen van alle leeftijden, achtergronden en landen met elkaar in contact komen?
S: Ik denk dat ons in het leven wordt geleerd dat onze romantische partner de belangrijkste relatie is die we in ons leven zullen hebben. We leren ook dat je beste vrienden moet hebben die voor altijd bij je blijven. In werkelijkheid zijn die relaties allemaal erg gelaagd. Ik heb een vriendin met wie ik elke dinsdag samen sport, en dat is wanneer we bijpraten. Verder gaan we samen niet uit ofzo. Toch is het in dat opzicht een goede, solide vriendschap. Andere vrienden zie ik alleen voor koffie of alleen om uit eten te gaan, omdat we elkaars restaurant tips vertrouwen. Wanneer je dat netwerk van vrouwen om je heen opbouwt, brengt dat zoveel rijkdom, omdat één persoon je niet alles kan geven. Dat is fysiek onmogelijk. Het opbouwen van die vriendschappen om je heen brengt zoveel positiviteit in je leven.
Ik begin nu ook door & the Table te zien dat deze connecties ontstaan. Vooral met de nieuwe soorten tafels, specifiek de ‘Community Tables’ waar ik geen toezicht op heb. Iemand die misschien nieuw is in een stad als Seoul kan naar een van de tafels gaan en levenslange vrienden ontmoeten. Iemand heeft mij ooit een berichtje gestuurd waarin ze vertelde dat ze hun meest hechte vrienden via ons platform hebben leren kennen. Ik was helemaal verbaasd omdat ik geen van hen persoonlijk kende en we verder geen connectie hebben. Door onze tools te gebruiken, heeft zij dat netwerk van vrienden kunnen opbouwen. Ik wil dat mensen inzien hoe belangrijk connecties in het leven zijn. Dat je tevreden hoeft te zijn met minder. Zoals ik al zei, niet iedereen hoeft je beste vriend te zijn. Maar het hebben van al deze contactmomenten, met mensen die je bijvoorbeeld kunt bellen als je hulp nodig hebt, gaat veel verder dan alleen zakelijke connecties. Het helpt elkaar door gedeelde ervaringen heen. Het zorgt ervoor dat je je veel minder alleen voelt. Dat is de impact die ik wil maken.
TM: Wat zou je willen zeggen tegen vrouwen die het spannend vinden om zich aan te melden?
S: Ten eerste, iedereen is nerveus. Ik word nog steeds nerveus als ik het bij mij thuis doe omdat ik natuurlijk de vrowen die mijn deur binnenkomen niet ken. Iedereen heeft die zenuwen en ze komen op verschillende manieren naar boven aan tafel, wat altijd best grappig is. Als je echt jezelf bent heb je in ieder geval een mooi diner, zo moet je het bekijken. Maak het niet groter dan het is, denk niet dat je je beste vrienden en verbindingen voor een leven gaat vinden. Ga erin met de gedachte dat je gewoon een leuke avond gaat hebben, dan wordt dat het ook!
Daarom bouwen we zoveel van deze tafels. We willen dat het iets is waar je een paar keer per maand gebruik van kunt maken. Het zal veel minder zenuwslopend zijn na de eerste keer. En als je niet bent uitgenodigd voor een tafel, zijn er altijd meer. Gewoonlijk vragen ongeveer dertig tot vijftig vrouwen om vijf plekken. Laat je er niet door ontmoedigen; het is nooit een afwijzing. Wanneer je uiteindelijk bij een tafel terecht komt, begrijp je dat de gastvrouw haar best heeft gedaan om de tafel te cureren, omdat er een oprechte verbinding zal zijn.
TM: Wat is die kracht van gezamenlijk dineren?
S: Eten overtreft cultuur en levensgebeurtenissen. Het is wat oprecht de hele avond verbindt. In het begin dacht ik dat het ook alles aan een tafel zou kunnen zijn. Zoals het maken van verschillende dingen; bijvoorbeeld pottenbakken. Maar toen voelde ik dat het gewoon “vrouwen evenementen” werd. Dat is prima, maar het is gewoon niet wat ik wilde dat dit zou worden: een maaltijd rond de tafel. Er moet dat aspect van eten zijn. De gedachte om brood te breken met mensen die je nog nooit eerder hebt ontmoet, brengt je in zo’n ontspannen maar kwetsbare staat. En dan is er natuurlijk dat aspect van gemeenschap. Je bent daar om te delen met iedereen. Ik vind dat je via eten, kan laten zien wie je bent. Zelfs alleen al de tijd die de gastvrouw besteedt aan voorbereiding van het koken. Het bedenken van de recepten, naar de supermarkt gaan, de tafel dekken en het eten voorbereiden. Er gaat zoveel werk in zitten. Het is alsof ze je hun hart geven. Een dienstverlenend gebaar voor jou. Voor mij kan niets anders dan voedsel dat doen.
TM: Hoe belangrijk is een initiatief als dit in de wereld waarin we vandaag de dag leven?
S: Zó belangrijk, vooral met alles wat er in de wereld gebeurt. Gesprek leidt tot verandering. Veel van ons groeien op met bepaalde overtuigingen en het blootstellen aan of ervaren van andere overtuigingen is wat ons in staat stelt om vooruitgang te boeken. Aan tafel zitten met mensen die je niet kent, waarbij je niet weet of ze het eens zijn met jouw standpunten omdat ze niet de vrienden zijn met wie je normaal gesproken omgaat. Het resulteert in het open en begripvol zijn voor verschillende standpunten, waarbij je sommige kan uitdagen en andere kan ontvangen. Ik denk dat het ons in staat stelt om door te gaan en niet opgesloten te blijven in onze eigen bubbels. Of je nou voor of tegen een standpunt bent, empathie hebben en iemand anders aan het woord laten is belangrijk. Ik hoop dat op een dag iedereen dat kan doen, vooral over meer intense onderwerpen.
TM: Wat is je favoriete maaltijd om te maken als gastvrouw?
S: Hmm… Ik begin met de desserts. Ik hou veel meer van bakken dan van koken. Dat komt omdat de basisingrediënten altijd hetzelfde zijn, maar wanneer je ze iets aanpast krijg je altijd een totaal ander resultaat. Ik ben ook iemand die heel precies is. Cheesecake, key lime pie of pavlova zijn enkele van mijn favorieten. Ik maak desserts altijd een dag of twee van tevoren. Voor de hoofdmaaltijd kook ik altijd ‘shared dining’ recepten. Ik serveer mijn maaltijden nooit individueel op borden maar heb grote schalen met pasta of kip (die al een tijdje gemarineerd is) op tafel staan. Met daarnaast een hoop bijgerechten. Ik maak meestal kleine hapjes vooraf die mensen met één hap kunnen eten. Onlangs heb ik prosciutto-bites met vijg en honing gemaakt, echt heel lekker! Alles wordt altijd vers gekookt, dus de pasta bijvoorbeeld van scratch. Ik zorg altijd voor iets van proteïne of als ik allemaal vegetariërs heb, maak ik een vervanger met bonen. Er is meestal ten minste één vegetariër. Ik vind het leuk om een grote kom met voedsel te maken en deze op een prachtig zilveren dienblad in het midden van de tafel te zetten. Dat maakt me zo blij.
TM: Wat zijn de plannen voor de toekomst van & The Table?
S: Een grote verandering voor ons was het toevoegen van nieuwe soorten tafels en daarmee het creëren van verschillende soorten verbindingen rond de tafel. Hiermee hebben we een lidmaatschap toegevoegd dat veel voordelen biedt voor elke optie. Dit kost ongeveer €65 per jaar. We willen het betaalbaar houden en vinden het een noodzaak dat iedereen de mogelijkheid heeft om connecties te maken. Daarvoor willen we niet dat mensen financieel in de knel komen. Een belangrijk punt waar ik me momenteel op focus zijn de ‘Collective Tables’. Dit zijn de nieuwe tafels in restaurants of eetclubs. We zijn net begonnen in Amsterdam en ik hoop het in vier of vijf andere steden in december te lanceren. Het uiteindelijke doel is tien steden tegen het einde van 2025.
We hebben nu ongeveer 160 gastvrouwen in acht landen in Europa, de VS en het VK. Je moet je aanmelden om een officiële gastvrouw te zijn en er is een aanmeldingsproces met video en andere leuke dingen. We hebben ook al onze eerste twee collectieve tafels gehad en er komen nog veel meer spannende tafels aan, dus houd die zeker in de gaten op de website!
Geïnteresseerd in het leggen van nieuwe verbindingen? Meld je aan als gastvrouw of sluit je aan bij een tafel op https://and-the-table.com/ !
