Als een boom in het bos omvalt, maar er is niemand om het te horen, maakt ‘ie dan geluid? Als erkent dat ik ben wie ik ben, ben ik dan wel ik?
Ik zou heel graag willen claimen dat ik geen aandacht, geen erkenning van anderen nodig heb en ik prijs iedereen die echt volgens die instelling leeft. Maar ik geloof ook dat er meer mensen zijn die zeggen dat het ze geen reet uitmaakt wat de rest van ze vindt, dan mensen die dit echt vinden. Daar ben ik vast. Dit alleen in.
Het is namelijk zo makkelijk om te roepen dat het niet boeit, dat je doet wat je wil, fuck de maatschappij met z’n standaarden. We zijn namelijk gewoon kudde diertjes en om erbij te horen wil je wel zeker weten dat je eruit ziet en je gedraagt conform de norm. Dat kan niet zonder aandacht, want aandacht genereert erkenning. Of juist niet maar dan weet je in ieder geval hoe je je het beste kunt aanpassen.
Aandachtstrekker is geen positief woord. Dat is slecht. Terwijl het ergens ook zo natuurlijk is om een beetje aandacht te willen, alleen al voor die bevestiging dat je het goed doet. Dat je niet hoeft te twijfelen over je positie, je handelen. Mensen die veel aandacht willen en het ook krijgen lijken vaak heel zelfverzekerd, heel overtuigd terwijl zij dus juist de erkenning zoeken bij anderen. Dat is natuurlijk niet 100% de waarheid want dat verschilt van mens tot mens. Maar het is wel zo dat een beetje aandacht willen, van een iemand of de hele wereld misschien helemaal zo slecht nog niet is, maar gewoon de aard van het beestje.
