Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we met model, zanger en musicalacteur Valerie Curlingford!
Hoe zou je jezelf omschrijven als maker?
“Allround! Ik doe musicals, achtergrondzang en modellenwerk. Ik vind zoveel leuk. Dat is iets heel moois, maar het kan ook tegen je werken. Omdat je zoveel verschillende richtingen opgaat, kan je je niet focussen op één ding. Ik probeer nu een balans te vinden in alle kwaliteiten die ik heb, om daar toch evenveel aandacht aan te geven.”
Waar ben je nu mee bezig?
“Voor de coronacrisis speelde ik in de musical over Tina Turner, deed ik af en toe achtergrondzang voor verschillende artiesten en was ik model. Maar toen veel daarvan niet meer door kon gaan, kreeg ik de kans om eens stil te staan bij wie ik nou eigenlijk was als artiest. Dat gebeurde vooral de laatste paar maanden, toen ik meedeed aan de talentenjacht Op Zoek Naar Maria van AVROTROS. Door dit avontuur heb ik mijn stem gevonden. Ik weet nu waar mijn grens ligt en waar ik me over wil uitspreken. Daarom is deze crisis – voor mij – ook een soort ‘blessing in disguise’, omdat ik normaal in zo’n doorgaande trein zit dat ik nauwelijks tijd had om mezelf eens goed te analyseren. Als de theaters weer opengaan, sta ik daar echt als een heel andere artiest, eentje met meer pit.”
Wie is jouw inspiratiebron?
“Mijn moeder. Ik kom uit een eenoudergezin en haar kracht motiveert mij heel erg. Ze stimuleerde mijn broertje, zusje en mij altijd in onze creativiteit. Ze heeft me meegegeven dat elke val een leerproces is en dat ik alles kan – als ik het maar wil.
Mijn moeder heeft mijn talent ontdekt en stuurde me naar allemaal clubjes: musical- en dansles, een R&B-koor, enzovoort. Daardoor ben ik zo ver gekomen en daar ben ik haar dankbaar voor.”
Hoe inclusief is de kunstwereld volgens jou?
“Ik heb het gevoel dat we in een soort ommekeer zitten. Iedereen is er mee bezig, maar er moet nog veel gedaan worden. Kijk bijvoorbeeld naar de musicalwereld, daar zijn maar weinig hoofdrollen voor zwarte vrouwen. Door mijn deelname aan Op Zoek Naar Maria, zie ik dat daar verandering in komt. Ik kreeg veel positieve reacties. Jammer genoeg krijg je daar ook minder leuke reacties bij, maar de positieve berichten namen de overhand. Veel mensen bedankten me en zeiden dat ik een grote impact had gemaakt op de jongere generatie. Zij zien mij op het podium en beseffen wat er allemaal mogelijk is. Dat betekent veel voor mij.
Ik zie dit ook in de modellenwereld. Make-up artiesten proberen meer te leren over wat voor producten het beste zijn voor mijn haar en welke make-up kleuren bij mijn huid passen. Er is een begin gemaakt en dat voelt geruststellend. Misschien hoeft de volgende generatie zwarte modellen niet meer hun eigen producten mee te nemen; of hoeven de musicalacteurs niet meer bang te zijn dat ze niet worden gecast vanwege hun huidskleur. Verandering hoort natuurlijk niet alleen op het podium, maar ook achter de schermen. Gelukkig is daar sinds de nieuwe opleving van de BLM-movement steeds meer ruimte voor.”
Hoe kan de kunstwereld inclusiever worden?
“Door puur te kijken naar het talent en vernieuwing. Als je altijd maar dezelfde mensen voor en achter de schermen hebt, krijgt de rest geen kans. Er is zoveel nieuw talent in alle kleuren, keuze genoeg dus.
En color blind casten vind ik ook een heel interessant concept. Natuurlijk kan dat niet altijd, zo kun je bijvoorbeeld geen wit persoon casten voor de rol van Tina Turner, omdat racisme ook een rol speelt in het verhaal. Maar neem bijvoorbeeld de cast van Cinderella uit 1997 met Whitney Houston. Deze film is color blind gecast. Er is dus puur gekeken naar welk talent er het beste voor de rol is en dat vind ik iets heel moois.”
Waarom is die inclusiviteit zo belangrijk?
“Omdat het een weerspiegeling is van de samenleving. Waarom zou je niet wat je op straat ziet, ook op het podium willen zien? Die erkenning moet er zijn.”
Ervaar jij een druk om een bepaalde groep te vertegenwoordigen binnen je werk?
“Ja, bij Op Zoek Naar Maria voelde ik dat voor de eerste keer. Ik wist dat er mensen zouden zijn die het er niet mee eens waren, dat is onvermijdelijk. Maar dat moet je naast je neerleggen. Ik heb gewoon mijn stinkende best gedaan. Gelukkig haalden al die positieve reacties de druk er een beetje vanaf. Ik ben geweest wie ik ben; en alleen zo kan ik laten zien dat ik wel degelijk kwaliteit heb.”
Wil je meer weten over Valerie? Volg haar dan op Instagram, of neem een kijkje op haar website!
