Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeuren, conservatoren tot galeriehouders. Deze week: kunstenaar Angel-Rose Oedit-Doebé.
Je hebt geëxposeerd op de Dutch Design Week met een installatie. Wat betekent dit werk voor jou?
”Als jong meisje was ik al druk bezig met het verzamelen van plaatjes van de popcultuur. Maar het viel me op dat ik mezelf niet kon herkennen in mijn enorme verzameling. Hoewel er wel mensen van kleur te vinden waren, voldeden zij allemaal aan de ‘witte eisen’. Dit vond ik best treurig, maar toch heeft deze verzameling me gevormd tot wie ik nu ben.
Als tegenreactie wilde ik daarom een interactieve plek creëren waar mensen samen konden komen om het gesprek te starten. De installatie heeft meerdere betekenissen en iedereen kan het anders interpreteren.”
Wat wil je hiermee bereiken?
“Mijn uiteindelijke doel is om mensen bewust maken van de privileges die ze wel of niet hebben. Met mijn werk kun je jouw hoofd op mijn lichaam plaatsen – ook al weet je misschien niet wat het betekent om mijn lichaam en huidskleur te hebben. Dat is precies het statement dat ik wil maken. Ik bevraag de normen van onder andere de popcultuur en het intellect van de kijker. De interactie zorg ervoor dat de kijker zich kan verplaatsen in andermans schoenen.”
Je werk heeft vaak een politieke of maatschappelijke boodschap. Waarom is dat voor jou belangrijk?
”Het zijn meerdere boodschappen bij elkaar. Denk hierbij aan vrouwelijkheid, body positivity, feminisme en kolonialisme. Ik probeer mezelf als medium te gebruiken om verhalen te vertellen over mij en gemarginaliseerde groepen die een podium verdienen. Ik hoop dat die mensen zich in mijn zelfportretten kunnen herkennen, dat we samen kunnen komen en daar kracht uit kunnen halen. Als er geen verhaal bestaat waarin ik mezelf kan herkennen, maak ik dat zelf.”
Wat betekende het voor jou om op de Dutch Design week te staan?
”Ik vond het heel spannend. Er was een divers en groot publiek en dat maakte het wel anders dan mijn andere exposities. Waar ik anders nog wel eens interactie had met het publiek, was het hier wat afstandelijker. Mensen gingen op de foto met mijn installatie, maar verder werd er geen gesprek gestart.”
Hoe gaat het volgens jou met de emancipatie in de kunstwereld?
”Er zijn steeds meer instituten die bewust bezig zijn met de emancipatie binnen hun organisatie. Maar toch zie ik ook nog vaak mensen voorbij komen die dit niet belangrijk of zelfs onzin vinden.
Ik vind het belangrijk om hier over te blijven praten. Zo had ik laatst een gesprek met een kunstenaar die jaloers was op de extra aandacht die mensen van kleur soms krijgen. Tegelijkertijd zei hij ook dat hij wist dat juist deze groep het hard nodig had. Het mooie aan dit gesprek vond ik dat er groei en bewustzijn te zien was. Erkenning van je privileges en andere de ruimte geven om dezelfde kansen te krijgen.”
Hoe kunnen we de kunstwereld inclusiever maken?
”Ik wil dat er wordt gekeken naar het grotere plaatje. Krijgen de mensen achter de schermen wel dezelfde kansen? Wie wordt er aangenomen en waarom? Ruimte moet gecreëerd en ingenomen kunnen worden.”
Wil je meer zien van Angel-Rose Oedit-Doebé? Volg haar dan op Instagram!