Wist je dat het impressionisme werd geleid door drie getalenteerde vrouwen? Of dat Fountain van Marcel Duchamp origineel door een vrouw is bedacht? Met Art HERstory wil The TittyMag verhalen van toonaangevende vrouwen uit de kunstgeschiedenis opnieuw vertellen, omdat deze vaak door de kreukels van de tijd in vergetelheid zijn geraakt.
Wie is Augusta Savage?
Deze week bekijken we het werk van de Afro-Amerikaans beeldhouwer Augusta Savage. Savage werd geboren in Florida, waar ze al van kinds af aan bezig was met het maken van beelden uit natuurlijke klei uit de buurt. Haar vader, een methodische minister, was hier geen fan van en deed alles in zijn kracht om zijn dochter van de kunst weg te drijven. Maar ondanks de bezwaren van haar vader bleef ze sculpturen maken.
Toen het gezin in 1915 naar een andere plek in Florida verhuisde, kwam ze een nieuwe uitdaging tegen: een gebrek aan klei. Savage kreeg uiteindelijk wat materiaal van een plaatselijke pottenbakker en creëerde een groep figuren die ze op de plaatselijke kermis zette. Haar werk werd goed ontvangen, won een prijs en gaandeweg de steun van de opzichter van de beurs, George Graham Currie. Hij moedigde haar aan om, ondanks het racisme, kunst te gaan studeren.
Savage verhuisde naar New York, waar ze een beurs kreeg voor de particuliere hogeschool voor wetenschap en kunst: Cooper Union. Hier kreeg ze inderdaad met racisme te maken. Zo werd ze bijvoorbeeld niet toegelaten voor een zomerprogramma in Frankrijk vanwege haar huidskleur. Dit vatte ze op als een call to action, ze schreef lokale media over deze gebeurtenis en kreeg hierdoor veel publiciteit. Uiteindelijk mocht ze nog steeds niet mee op reis.
Na drie jaar studeren slaagde ze, begon ze haar carrière als portretbeeldhouder en kreeg ze de kans om toch nog in Europa te studeren. Tijdens de Grote Depressie kwam ze terug, maar door de crisis werd ze gedwongen om kunstlessen te geven om geld te verdienen. In 1932 richtte ze de Savage Studio of Arts and Crafts op en even later werd ze de eerste zwarte kunstenaar die lid werd van wat toen bekend stond als de National Association of Women Painters and Sculptors.
Lift Every Voice and Sing
Savage’ sculptuur Lift Every Voice and Sing, een uit wit gegoten metaal met bronzen patina uit 1939, is haar bekendste werk. We zien de vorm van een harp. Een knielende man die een rechthoekige plaat vasthoudt, stelt het voetpedaal voor. De plooien van koorgewaden, gedragen door twaalf gestileerde jonge zwarte zangers op verschillende hoogtes, vormen de snaren van de harp. En de hand en arm van God dienen als klankbord. De compositie cast de zangers als instrumenten van God en benadrukt daarmee de religiositeit van het bronmateriaal. De naam ‘Lift Every Voice and Sing’ komt van een gedicht uit 1900 van Savage’ vriend James Weldon Johnson.
Savage’ originele sculptuur van 5 meter was een buitengewone prestatie die het systematische periodeseksisme en het geïnstitutionaliseerde racisme van de Jim Crow-wetten trotseerde. Het was de enige opdracht op de Wereldtentoonstelling van 1939 van een zwarte kunstenaar. Haar beeld was een van de meest populaire kunstwerken op de beurs, het werd gezien door meer dan 5 miljoen bezoekers en kreeg veel lof in de pers.
Maar helaas is er niet veel meer van het beeld over. Savage had geen middelen om het oorspronkelijke werk in brons te gieten en een opslagfaciliteit te betalen. Het werk werd daarom na de tentoonstelling gesloopt. Nu leeft het voort in de kleinschalige replica’s die tot op de dag van vandaag nog steeds worden gemaakt, vaak onder de naam ‘The Harp’.
Harlem Renaissance
In het begin van de 20e eeuw ontstond een opmerkelijke renaissance in Harlem, New York. Op de historische hielen van de Grote Migratie, een massale uittocht van meer dan zes miljoen Afro-Amerikanen die het gesegregeerde zuiden ontvluchtten, werd de wijk New York City een cultureel centrum voor zwarte creatievelingen. Terwijl een schat aan figuren deze ‘gouden eeuw’ van kunst, muziek en literatuur vormden, zijn de bijdragen van beeldhouwer Augusta Savage in de kern te vinden.
Hoewel haar werk wonderbaarlijk mooi was, wordt Savage als leraar en pleitbezorger voor Afro-Amerikanen in de kunst, het meest herinnerd voor het vormen van de carrières van enkele van de meest prominente kunstenaars van de Harlem Renaissance.
Ondanks het feit dat ze zelf een bekwame keramiste was, beschouwde Savage de indruk die ze op haar studenten had achtergelaten als haar ware meesterwerk. “Ik heb niets echt moois gemaakt, echt blijvend, maar als ik een van deze jongeren kan inspireren om het talent te ontwikkelen waarvan ik weet dat ze bezitten, dan zal mijn monument in hun werk zijn”, vertelde de kunstenaar. Dit ‘monument’ vormt het hart van de Harlem Renaissance, maar veel mensen zijn zich niet bewust van de rol die Savage speelde in de baanbrekende beweging.
