Wist je dat het impressionisme werd geleid door drie getalenteerde vrouwen? Of dat Fountain van Marcel Duchamp origineel door een vrouw is bedacht? In deze serie willen we met The TittyMag verhalen van toonaangevende vrouwen uit de kunstgeschiedenis opnieuw vertellen. Deze verhalen zijn vaak door de kreukels van de tijd in vergetelheid geraakt. Deze week bespreken we het bijzondere leven en werk van de Amerikaanse fotograaf Nan Goldin.
Nan Goldin werd geboren op 12 september 1953 in Washington, D.C. en groeide op met haar Joodse ouders in Lexington. Op 11-jarige leeftijd verloor Goldin haar 19 jaar oude zus Barbara aan zelfmoord, in de jaren 60ā onder tieners nog een groot taboe. Als kind zijnde realiseerde Goldin zich al snel de rol van seksuele onderdrukkingen, genderrollen en mentale problemen die speelden bij de dood van haar zus. Deze vroege realisatie had later invloed op haar fotografie, die ook niet paste in de maatschappelijke verwachtingen.
Een aantal jaar na het sterven van haar zus ging Goldin het huis uit en startte ze een studie aan Satya Community School, een alternatieve middelbare school in Lincoln. In 1968 werd ze door een van haar leraren geĆÆntroduceerd aan de camera. Deze begon ze te gebruiken om haar relaties met de mensen en omgeving om haar heen vast te leggen. Dit was voor haar een manier om hun bestaan in ere te houden, nog steeds in rouw van het verlies van haar zus.
In haar late tienerjaren verhuisde Goldin naar Boston met haar vriend en fotograaf David Armstrong, bekend om zijn intieme portretten van mannen. Armstrong stelde haar voor aan de queergemeenschap van de stad. Wonend in Boston maakte ze amateurfotoās van mensen met wie ze omging.
Na een tijd besloot ze haar werk serieuzer te gaan nemen en schreef ze zich in aan de School of the Museum of Fine Arts. Hier focuste Goldin zich op het fotograferen van dragqueens die ze bewonderde. Naar eigen zeggen was het haar wens om deze mensen te laten zien als een derde geslacht, en daarbij deze mensen met veel liefde en respect neer te zetten. Goldin bewonderde het feit dat deze mensen zichzelf konden recreƫren en hun fantasieƫn durfden te manifesteren in het openbaar.
Goldin maakte tijdens haar studie kennis met beeldende kunstfotografie. Inspiratiebronnen waren onder meer de films en portretten van Andy Warhol door fotograaf Diana Arbus. Soortgelijke invloeden leidden tot haar kenmerkende en openhartige stijl. In de periode tussen ā71 en ā84 ontwikkelde ze echt haar eigen manier van fotograferen. Ze nam haar camera overal mee naar toe, waar ze haar omgeving, vrienden en geliefden vastlegde in hun eigen ruimte.
Na haar afstuderen verhuisde Goldin naar New York, waar ze de postpunk- en new wave-muziekscene van de jaren ā80 fotografeerde. Hierin richtte ze zich op de door Stonewall geĆÆnspireerde homosubcultuur in Manhattan. De fotograaf bracht veel tijd door in de Bowery, een wijk die bekend stond om het harddrugsgebruik in de jaren ā70 en ā80. De foto’s die ze tussen 1979 en 1986 maakte, werden uiteindelijk haar beroemdste werk: The Ballad of Sexual Dependency. Het kunstenaarsboek (en de uiteindelijke tentoonstelling) is een autobiografisch document over liefde, drugsgebruik, geweld, seks en agressieve relaties tijdens deze periode in Goldinās leven. Deze serie is een manier om haar gekozen familie te herdenken.
Sinds het einde van de jaren ā90 breidde Goldin haar medium verder uit dan alleen foto’s. In 2006 opende haar tentoonstelling, Chasing a Ghost, die een installatie met bewegende beelden en een voice-over bevatte. De tentoonstelling belicht de kunstenaarās recente verschuiving naar meer op film gebaseerde werken.
Hoewel Goldins foto’s begonnen als underground doe-het-zelf documenten van vrienden en feestvierders, betrad Goldin later de wereld van de modefotografie, waar ze werkte voor bedrijven als Jimmy Choo, Dior, Scanlan & Theodore en Bottega Veneta . De overstap naar meer commercieel werk sloot aan bij haar vroege interesses in Vogue. Haar interesse in high fashion weerspiegelt ook een toegenomen interesse in meer dramatische, filmische beelden.
Goldins opname in high-end glossy magazines en modecampagnes laat zien hoe haar fotoās kunst en documentaires de modefotografie hebben beĆÆnvloed. Haar kenmerkende afbeeldingen zijn overal te zien.
Om de week zullen we jullie inspireren met verhalen die je wellicht nog niet eerder hebt gehoord. Ken jij nog een kunstenaar waar je graag meer over wil weten? Laat het ons weten via Instagram of stuur een mail naar info@thetittymag.com.