Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeuren, conservatoren tot galeriehouders. Deze week spreken we met fotograaf Weia Tan.
Hoe ben je begonnen met fotograferen?
“Sinds ik mij kan herinneren loop ik al met een camera rond. Mijn vader is een hobby fotograaf en leerde mij een beetje over de technieken. Toen ik 13 jaar was kreeg ik mijn eerste cameraatje, een oude analoge camera die van mijn vader was geweest. Toen ben ik begonnen met het fotograferen van vriendinnen en dingen om mij heen. Toen ik iets handiger werd ging ik mensen benaderen via Instagram of als ik iemand op straat zag die ik leuk vond. Ik werkte toen totaal nog niet met concepten, ik wilde gewoon leuke beelden creëren. Het was voor mij ook een verlengstuk van mijn netwerk. Ik leerde mensen kennen die ik normaal nooit zou tegenkomen of zou ontmoeten. Ik maakte een aparte Instagram account aan voor mijn fotografie. Uiteindelijk kreeg ik betaalden klussen. In mijn tussenjaar ben ik mij nog meer gaan focussen op concepten bedenken en heb ik grotere projecten uitgevoerd.”
Waar staat jou werk voor?
“Ik vind beelden mooi, ik denk ook heel erg beeldend en ik kan ook wel in woorden emoties en gevoel uitleggen, maar beeld is meer mijn taal. Mijn werk staat voor verbintenis om mij heen. Ik kom op heel veel plekken en ontmoet heel veel mensen die ik normaal niet zou tegenkomen in mijn eigen bubbel, dat vind ik een heel bijzonder aspect van fotografie. Iets wat echt een toevoeging heeft in mijn leven. Ik ben geadopteerd en ik heb geworsteld met wie ik ben. Fotografie was voor mij een van de manieren om daar meer in te verdiepen. Ik leg graag mensen vast en ik vind mensen interessant, iedereen heeft een eigen uniek leven en daar kan ik mij veel over verbazen. De verbintenis terugzien in mijn foto’s vind ik belangrijk, een stuk identiteit en de mensen om mij heen.”
Waar ben je momenteel mee bezig?
“Ik heb laatst een project gedaan rondom Bevrijdingsdag waarbij ik tien verschillende mensen heb geportretteerd. Ze hadden allemaal een verhaal rondom vrijheid of onvrijheid. Ik heb een Syrische vluchteling gefotografeerd en iemand uit Oekraïne, waarbij dat nu erg speelt. Dat vond ik bijzonder. Deze mensen werden ook allemaal geïnterviewd. Sommige interviews mocht ik bijwonen en wat er werd gezegd raakte mij erg. Ik vond het een goed project om te doen. Waar ik me in de toekomst mee bezig wil houden is concepten bedenken en uitschrijven. Ik wil mij ook verdiepen richting film en video, en iets doen met live performance concept.”
“Het moet beginnen met het herkennen en erkennen van het probleem. Het moet geen mode worden voor bedrijven om inclusief als imago uit te stralen maar het juist willen zijn. Intern gebeurt er nog heel weinig en ik denk dat daar een groot probleem zit. Normen en waarde-veranderingen zijn belangrijker dan de doelen afvinken. Ik denk ook dat educatie en zelfreflectie erg belangrijk zijn maar dat de focus blijft op integriteit. Er wordt herhalend gekeken naar het probleem en niet naar de quota.”
Meer weten over Weia Tan? Volg haar dan zeker op Instagram!