“Ik moet een beetje huilen, Debbie”, zegt tante Lisa over de telefoon tegen mijn moeder, nadat ze heeft gehoord dat we voor haar deur staan met iets lekkers voor de feestdagen. Ik weet dat december volgens Andy Williams ‘the most wonderful time of the year’ is. Maar voor mensen zoals
Wanneer is iets goed genoeg? Is dat het moment dat je een goed cijfer krijgt? De dag waarop je gepromoveerd wordt? Of als je jezelf eindelijk een keer een schouderklopje durft te geven voor al je harde werk? Ik zou het niet weten. Als er iets is dat ik niet
Key race alerts, magic walls en veel te weinig slaap. Afgelopen week wachtte de hele wereld in spanning af wie de nieuwe president van de Verenigde Staten zou worden. Ook Sophia (11) volgde de verkiezingen tot op de voet. Maar blij werd ze er niet van. Volgens haar is het
‘’Als ik het was geweest, was ik er uitgezet’’, zegt een jongen met een Marokkaans uiterlijk tegen een meisje met een lange, blonde paardenstaart. Ze staan beide in de metro en het meisje was vergeten haar mondkapje op te zetten voordat ze instapte. Toen een handhaver er wat van zei,
Een magisch portaal naar een betere wereld. Alles lijkt weer even mogelijk wanneer ik het boek opensla en mijn vingers langs de woorden laat glijden. De kleurrijke illustraties en de geur van oud papier brengen me terug naar mijn kindertijd. Plotseling klinkt het idee van een klein jongetje dat een
“Daar ga ik niet eens aan beginnen”, zei de docent na het horen van mijn voornaam. Ik hoorde de woorden wel, maar ze kwamen niet echt binnen. Mijn eerste instinct was om het weg te lachen; en nu heb ik spijt dat ik niets heb gezegd. Dus bij deze: het
Ik staar naar de naald die zich heen en weer beweegt over mijn pols. Er gaan duizend dingen door mijn hoofd heen en tegelijkertijd denk ik helemaal nergens aan. Ik vraag me af of ik wakker ben. Is dit een droom of ben ik echt een tatoeage aan het laten
Het ziekenhuis waar ik geboren ben, mijn oude crèche en de schooltuinen. Allemaal zijn ze vandaag niet meer wat ze ooit waren. Het is tijd om toe te geven dat die plekken nu simpelweg herinneringen zijn. Niets meer en niets minder. Maar wat als ik dat niet kan? Ik ben een
Een frisse start. Sommigen zouden er een moord voor doen, maar ik vind het vooral moeilijk. Ik weet dat ik niet kan groeien als er nooit wat veranderd, maar wat als ik eindelijk blij ben met wie ik ben? Het gezegde ‘why change a winning team’ bestaat toch niet voor
Er spoken miljoenen woorden door mijn hoofd, maar ik slaag er niet in ze te vertalen naar papier. Dagenlang staar ik als een zombie naar een leeg, wit computerscherm. Het lukt me niet om mijn vingers naar de toetsen te tillen. Alsof ze plotseling omgetoverd zijn tot bakstenen, zo zwaar
