Nostalgie: het gevoel iets belangrijks of dierbaars te zijn kwijtgeraakt. Dit uit zich in heimwee naar het verleden. Ik ervaar de laatste tijd veel van dit soort momenten. Als alles volgens plan verloopt, ben ik in juni klaar met mijn studie. Hoewel ik de dagen aftel, maakt het me tegelijkertijd
“Sluit je ogen en probeer de herinnering voor je te zien. Open je ogen en volg het blauwe balletje. Wat voel je nu?” Het lukt me niet. Hoe graag ik het ook wil, ik kan thuis geen EMDR-therapie krijgen. Het enige waar ik aan kan denken wanneer ik naar het
Je vrienden bezoeken, vissen vangen of de planten water geven. We blijven momenteel allemaal zoveel mogelijk binnen. Natuurlijk kunnen we een rondje lopen door de wijk, maar picknicken in het Vondelpark zit er voorlopig niet in. Daarom speel ik sinds een aantal weken Animal Crossing, het Nintendo-spel dat mij (en
Wat staat mij te wachten? Deze vraag stel ik mezelf erg vaak de laatste tijd (en ik weet dat ik niet de enige ben). Ik wacht op het moment op het beslissende woord over mijn eindexamens. Gaan ze wel of niet door? En als ze doorgaan: hoe, waar en wanneer
Het leven staat tijdelijk stil. Alhoewel mijn hoofd dat goed kan begrijpen, ligt mijn hart in duizend stukjes. Ik wilde zo graag taart eten in het Vondelpark; en de longen uit mijn lijf schreeuwen tijdens Bohemian Rhapsody. Ik wéét dat er ergere dingen zijn, maar ik mag me toch best
Daar zit ik dan, op de rand van mijn bed. Twijfelachtig over hoe de komende weken zullen verlopen. Drie weken thuis, geen school om naartoe te gaan. Mijn dagelijkse routine is plotseling verdwenen. Wat nu? Hoe ga ik verder zonder mezelf gek te maken? Hoe overleef ik het om zo
De aangename geur van nieuwe boeken dringt mijn neus binnen. Iets kopen hoef ik niet per se, maar verlangen doe ik wel. Ik sta in de deuropening van de boekenwinkel, niet wetende waar ik moet beginnen. Er zijn zoveel keuzes, zoveel woorden die ik wil lezen en verhalen om te
Een staking van vrxuwen in de textiel- en kledingindustrie voor een 8-urige werkdag, betere arbeidsomstandigheden en kiesrecht. Zo zag 8 maart 1908 eruit in Chicago en New York. Inmiddels zijn we 112 jaar later en hebben we (in Nederland) actief stemrecht en werkdagen van negen tot vijf. Maar toch vieren
Wie ben ik ook alweer? Mijn leven is langzamerhand een verhaal geworden dat ik steeds minder goed ken. Ik ben niet langer de persoon met het verhaal, maar alleen nog de woorden. Elke keer weer diezelfde zinnen. ‘Nee, dat was inderdaad niet makkelijk. Ja, dat vond ik erg vervelend. Heb
De dagen worden langer, de temperaturen hoger en de mensen vriendelijker. Nog heel even en dan is het echt zo ver. Die koude wintermaanden die elk jaar weer oneindig lijken te duren zijn bijna voorbij. Na al die tijd stap ik de deur uit en ben ik daadwerkelijk wakker. Ik
