Soms vind ik het heerlijk om dat open boek te zijn, maar soms laat ik datzelfde boek dicht. Dan heb ik even geen behoefte om alle pagina’s te laten zien. Dan laat ik de woorden verscholen achter de bladzijdes. Dan mogen mensen gissen naar de inhoud en met name de inleiding
Swipe naar links. Is single nou een ander woord voor alleen? Swipe naar rechts. Is de betekenis van single eenzaamheid? Swipe naar rechts. Of is de betekenis juist zelfstandigheid? Swipe naar links. Is het krachtig? Swipe naar links. Of is het eerder afhankelijk? Swipe naar rechts. Een emotioneel wrak? Swipe naar links. Of toch emotioneel zelfstandig? Swipe
Mijn ambitieuze collega, mijn moeder, mijn activistische vriendin, mijn sociale vriend, mijn liefdevolle collega, mijn oma, mijn gedreven journalistieke vriendin, mijn trouwe vriendin, mijn vader, mijn favoriete presentator, mijn broer. En ik ben nog niet klaar. Ik heb ze allemaal om me heen. En ik wil niet kiezen tussen de ene en de ander. De ene kan
De weg naar succes. Waar start die eigenlijk? En waar is eigenlijk de finish? Niemand heeft het ooit aan me verteld. Ik heb geen routebeschrijving ontvangen bij de uitnodiging. Weet jij welke afslag ik het beste kan nemen?
Ik kan niet meer ademen. Alles draait. De horizon is weg. Het is te veel. En nu is het te laat. Ik heb geen overzicht meer. Het werkt stapelt op. De mailbox loopt vol. De appjes staan op onbeantwoord. En te veel gemiste oproepen om te beantwoorden. Alleen waar begin ik? Alles draait door. Ik voel mijn
Nee is nee. Drie letters. Drie kleine lettertjes. Één klein woordje. Met één grote betekenis. Je vindt het woord in verschillende talen en landen. Maar altijd met dezelfde vertaling. Soms moet je het fluisteren. Soms schreeuwen. Maar het betekent hetzelfde. En het moet hetzelfde bereiken. Wanneer je iets wil stoppen. Of iemand. En dan zeg
Shit. Ik weet het even niet. Ik sta vooraan in de rij bij de kassa en ik heb geen idee waar die pas is. Waar heb ik dat ding nou gestopt? Ik voel de prikkende ogen van de caissière en de enorme rij achter me. 18:00 en Amsterdam wil eten en
Maria Kondo. Elke dag kom ik haar tegen. In een gesprek, als advies op Netflix, in columns of in mijn hoofd. Weg met alles. Weg ermee. Dat klinkt toch heerlijk!? Alleen is het makkelijker gezegd dan gedaan. Want oprecht waar begin je? Als ik voor mijn kast sta dan start ik met
“Bedenk wat jouw eigen doelen zijn van dit jaar en spreek het uit tegen diegene naast je.” Dinsdagavond op een vrouwen netwerk borrel. Waarom was ik er ook al weer? Ik houd mijn glas rode zure huiswijn steeds krampachtiger vast en kijk vluchtig om me heen. De hele groep, voornamelijk vrouwen, zijn al druk
“Kerst met de Fam.. kerst met de fam gezellig” … Zangeres Merol’s lied is voor mij een en al herkenning. Van munt plukken tot het checken van het rendier. Ik ben volgens mij niet de enige aangezien ongeveer iedereen het liedjes van Merol luidkeels meeblert op een gemiddelde kerstborrel van werk. Allemaal
