COLUMN | Samya: Onschuld

Toen zat Maxim Hartman bij PAUW en zegt hij ‘de borsten van Dionne Stax leiden me af.’ Okay, prima. Dat kan. Ik ken Maxim Hartman ook niet, maar ik neem aan dat hij een fan is van het vrouwelijk schoon en zich daarom bezwaard voelt tijdens het volledig vrijwillig kijken van het nieuws dat hij nu verwart met de Victoria Secret show van deze week. Dat hij dat op nationale televisie doet en daarom de borsten van Mevrouw Stax twee weken lang nationaal nieuws maakt, is dan opmerkelijk voor mij. Niet vanwege Meneer Hartman’s opmerking, niet vanwege Mevrouw Stax, maar omdat het hier gaat om iets dat mij diep aan de boezem gaat: het wegnemen van ‘onschuld’ voor mensen met grote borsten.

Wat mij vooral raakte in die twee weken aan discussie tussen Stax, Hartman en de media was het feit dat iets waar ik al heel lang van overtuigd was werd bevestigd; Als je grote borsten hebt kan je eigenlijk niks aan of het wordt een probleem, behalve een wandelende Tibetaanse zweethut. Ik heb respect voor alle leuke kleding trends met los wapperende bloesjes en fantastisch vallende jasjes, maar als je borsten groter dan een maat DD hebt, heb je pech. Het valt niet, zit raar, of je wordt heel lang aangestaard. 90% van de vrouwen draagt de verkeerde bh-maat. En ik denk -wilde hypothese – dat dat komt omdat vrouwen  erachter te komen dat ze grotere borsten hebben dan ze dachten. Het idee van ‘grote borsten’ spreekt namelijk zeer tot de verbeelding.

‘Grote tieten, dan hebben pornoactrices of mensen die een borstvergroting hebben gehad.’ En hoe die er dan uit zien? Super groot toch? Alsof je er zo een dienblad op kan gooien en ze kunnen fungeren als statafel. Nee jongens, dat valt mee. Je hebt al snel maat 70E als je iets grotere borsten hebt maar een kleine rib omvang; simpelweg omdat bh-maten zo werken. Hoe kleiner je omvang, hoe hoger je cupmaat. Dus iemand met ‘maar’ 90C heeft even grote borsten als iemand met 75E. Media hebben die illusie van ‘de wereld van grote tiette’ in de hand gewerkt. Met liedjes over dubbel D’s, films en als je nu goed oplet zie je actrices die de rol spelen van ‘onschuldig meisje’ altijd bij de itty-bitty-titty-commity horen. Ik denk niet dat ik Kat Dennings of Alexandra Daddario ooit niet een rol zie spelen waar het ook niet twee seconden over hun voorgevel moet gaan. Vind ik persoonlijk niet erg (google ze maar eens), gewoon jammer. En wat staat er tegenover dat beeld van het onschuldige meisje? De Sekspoes.

Tijdens een gesprek met mijn lieve Instagram toppers Mignon Nusteling en Sensi Lowe kwam ik erachter dat zij allebei hetzelfde probleem hebben: Omdat grote borsten zo erg in onze samenleving zijn gelinkt aan seks, worden zij hier altijd mee geassocieerd – ongeacht wat zij dragen. Net zoals Dionne Stax is er geen truitje, bloesje, jasje of stropdasje dat het feit dat zij van nature groot geschapen zijn kan verbergen. En dan krijg je dus zo’n Maxime Hartman bij PAUW, of ‘sexgaddo123’ in je DM die even komt vertellen hoe opvallend dat uitzicht is. Waar is de onschuld? Ik snap dat we grote borsten ook een hele positieve waarde hebben gegeven in de samenleving. Maar zodra een vrouw met een TRUI in twijfel wordt getrokken over haar integriteit, moeten we even gaan reflecteren met z’n allen. Aan allen die borsten een warm hart en een hand toereiken, me too hoor. Maar kunnen we stoppen met ervan uitgaan dat je anatomie bepaalt waar je wel of geen zin in hebt? Gun Dionne Stax een trui, het is winter.