Zijn wekker gaat af. En dan begint het eigenlijk al. Ik hoef op maandag pas een uur later op, maar met de takenlijst die in deze periode weer ophoopt voel ik de adrenaline al vrijkomen en mijn oogleden ontbloten mijn bloeddoorlopen ogen. Ik pak gelijk m’n telefoon – ai dat licht snijdt in de retina’s – en kijk of er nog berichten binnen zijn gekomen. Mails over die ene deadline, notulen van die vergadering, dat cijfer waar ik nog op wacht; gelijk nog even m’n agenda voor deze week checken. Ik had toch echt volgende week pas die ene afspraak staan? Shit, deze week al. Dat wordt schuiven. Is er eigenlijk nog wel havermout? Wat trek ik aan?
STRESS. Je bewust zijn van je hartkloppingen door drie lagen winter pantser heen en het voelen opstapelen van de taken en problemen waardoor je jezelf steeds wat meer kwijt kan raken. Hoe ga je ermee om? Er zijn momenten geweest dat ik me volledig heb laten onderlopen door de stress, dat ik de grond als drijfzand heb voelen wegzakken en dat ik niet wist hoe ik er nog zelf uit kon klimmen. Dat ik bij mezelf dacht, hoe dóet iedereen het toch? Als vriendin A en B het kunnen, dan moet ik dat toch ook gewoon kunnen bijbenen. En zelfs nu, nu ik er steeds beter in slaag de vergelijksleutel uit de geluksformule weg te strepen en ik steeds beter tot de kern van mijn eigen pad kom, blijf ik mezelf regelmatig onderstapelen onder hoopjes stresskatalysatoren.
Soms helpt het me dan om even iets van de lijst weg te strepen. Iets wat misschien later kan, iets wat gezellig is maar niet per se hoeft, om dan even geen plan te hebben. Even de rust te hebben om de dag anders te laten lopen, whatever I feel like. Zo kan ik even afdraaien. Vroeger, als iemand even opgefokt bezig was, zeiden we thuis graag even: “Pelan-pelan,” wat je uitspreekt als plan-plan. Dit is Indo voor ‘doe maar even rustig’ en alleen al het uitspreken van deze zin brengt me tot een rustige state-of-being. Of is dat oma die met haar wijsheid geruststellend op mijn schouder verschijnt bij het uitspreken van deze spreuk? Afijn, plan-plan dus, ofwel; geen plan. Dat is het devies. <
Meer zien van onze Titty columnist SaskiaSoe Check de insta @saskia_soe!
