| Voordat ik de bizarre titel van dit stuk zal toelichten, neem ik je graag mee naar Delhi, India, januari 2018. Terwijl ik over de drukke Bazaar loop, komt er een straatverkoper op me afgerend. ‘Good day Sir, looking for something?’. Ik glimlach en schud mijn hoofd. In Hindi wens ik hem een fijne dag. Bij het horen van mijn stem zie ik een twijfeling ontstaan in zijn ogen. Verwarring. En ik loop door.
Bali, november 2017. Ik sta voor de spiegel bij de toiletten in een van de hipste clubs van het eiland. Een (duidelijk aangeschoten) Britse toerist komt naar binnen struikelen. ‘Why is there a guy in the girls bathroom?’, schreeuwt ze met dubbele tong. ‘Shhht! I think it’s a girl…’ fluistert een van haar vriendinnen.
Mijn naam is Roos, a.k.a. Thorn, ik ben 23 jaar en ik woon in Amsterdam. Ik houd van dansen, reizen en uitgaan, en bijna elke dag ontstaat er verwarring over mijn gender. En dat vind ik prima. Gender was het afgelopen jaar een hot topic, steeds meer mensen worden zich ervan bewust dat er misschien wel meer is dan het binaire onderscheid tussen ‘man’ en ‘vrouw’. Maar even terug naar die titel… ik hoor je denken: ‘Wat heeft gender in hemelsnaam te maken met een vogelbekdier?’.
Een vogelbekdier is een anomalie. Een verschijnsel dat niet te plaatsen is in de categorieën waarmee wij onze wereld vorm geven. Het vogelbekdier is het enige zoogdier met een snavel. Het beest heeft een vacht en een bever-achtige staart. Het legt eieren en als klap op de vuurpijl is een vogelbekdier ook nog eens giftig. Het is alsof God een weddenschap sloot om het meest bizarre wezen ooit te creëren. Missie geslaagd. Het vogelbekdier is niets, en een beetje van alles. Het past nergens in thuis. Het is anders. Het is ondefinieerbaar. Niet te plaatsen in een hokje.
Toen ik in Australië op de top van een berg voor het eerst een vogelbekdier zag, viel alles op zijn plek. Ik ben niet gek. Ik ben gewoon een vogelbekdier. Ik pas niet in een hokje. Op sommige dagen voel ik me meer vrouw, en op andere dagen voel ik me meer man. Soms ben ik allebei, en soms ben ik geen van beiden. Ik ben gewoon ik.
Toen de Britse aangeschoten toerist mij eens goed van top tot teen bekeken had, en me met een gemixte blik van verwarring en walging stond aan te gapen, liep ik naar haar toe. Ik bracht mijn hoofd naar het hare, en zei rustig: ‘Girl, you should see me naked’. Mijn identiteit is de mijne, en jouw identiteit de jouwe. Respecteer elkaar nou gewoon eens, het is gratis.< |
