Wie ben ik ook alweer? Mijn leven is langzamerhand een verhaal geworden dat ik steeds minder goed ken. Ik ben niet langer de persoon met het verhaal, maar alleen nog de woorden. Elke keer weer diezelfde zinnen. ‘Nee, dat was inderdaad niet makkelijk. Ja, dat vond ik erg vervelend. Heb ik er nog veel last van? Soms.’ Ik wil graag meer zijn, loskomen van dat ene gesprek. Maar hoe doorbreek je die oude, comfortabele patronen?
Ik vind het altijd lastig om oude kleding weg te doen. De jas past mij nu niet meer, maar toen ik hem nodig had bood hij me comfort. Het is moeilijk om dat los te laten; de gevoelens en herinneringen de deur uit te zetten. Alsof ik hem de rug toekeer, na alles wat hij voor me heeft gedaan. Toch zit die jas mij niet goed meer en is het tijd om afscheid te nemen. In plaats van hem aan de kant te zetten bedank ik hem voor alles wat hij voor me heeft gedaan, maar ga ik wel alleen verder.
Ik zeg constant tegen mezelf dat het niet erg is om nieuwe patronen te ontwikkelen. Sterker nog, het is hartstikke gezond. Een kind van twaalf gedraagt zich heel anders dan een volwassen vrouw van veertig; en dat is maar goed ook. We zijn constant in ontwikkeling en als ik dat tegenhoud, rem ik mijn eigen potentie af. Maar het blijft lastig. Het doorbreken van oude gewoontes vereist veel van een mens. Nu voelt het gek, maar uiteindelijk zal het mijn frisse start zijn.
Ik denk dat het allemaal begint bij écht naar mezelf kijken. Wie ben ik nu en waar wil ik naar toe? Wat doe ik goed en waar is ruimte voor verbetering? Het is tijd om te accepteren dat sommige patronen of mensen niet goed voor me zijn, ondanks dat het misschien anders aanvoelt. De communicatie tussen mijn hoofd en hart verloopt niet altijd soepel. Vaak willen ze andere dingen; en naar wie luister je dan?
Ik zou willen dat ik de antwoorden had. Soms zijn er dagen dat ik echt voel dat ik vooruit ga, andere keren spreek ik mijn psycholoog en denk ik: waarom houd ik nu mijn tranen binnen? Het is letterlijk haar werk om mijn problemen aan te horen en toch ben ik bang om haar lastig te vallen. Maar goed, alles gaat met vallen en opstaan. Ik ben niet binnen drie werkdagen een nieuw persoon en dat is ook helemaal niet de bedoeling. Om te kunnen rennen moet je eerst leren lopen.
