Ik ben mezelf kwijt. Al een tijdje weet ik niet meer wie ik ben en hoe ik de oude ik weer terugvind. Elke dag ben ik opzoek, maar altijd zonder resultaat. Moet ik deze worsteling met mezelf echt alleen aan? Of zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zitten?
Tijdens mijn tussenjaar ben ik erachter gekomen dat een simpel leven niets voor mij is. Ik geloofde dat even alles rustig aan doen mij zou helpen met relaxen. Met een baantje als winkelmedewerker dacht ik het hele jaar wel door te komen; en dat ging de eerste drie maanden ook redelijk. Zodra de werkdag klaar was, had ik niets meer om me druk over te maken. Het voelde zorgeloos, maar op een gegeven moment veranderde dit in betekenisloos. De drive die ik voorheen had voor het creëren, was volledig weggezakt. Alsof er een grote laag stof op was gaan liggen, die ik onder geen enkele mogelijkheid meer kon wegvegen. De luie dagen vulden zich met de Sims spelen of films kijken. Het relaxen was niet meer relaxend, het was irritant.
Langzaam begon ik gek te worden van mezelf. De persoon die ik ‘s avonds was, was overdag nergens te bekennen. ‘s Avonds voelde ik een golf van inspiratie opkomen en was daar voor even de ‘oude ik’. Ik schreef al mijn ideeën op en zei tegen mezelf dat ik hier in de ochtend verder mee zou gaan. Vele nachten viel ik in slaap met een pen in mijn hand. Een paar uur later brak de ochtend aan en ging ik vol enthousiasme van weer start. Daar zat ik dan, achter mijn laptop, klaar om aan mijn zogenaamde meesterwerk te beginnen. Maar het lukte niet. Ik had een soort angst ontwikkeld voor het maken van complete zinnen. Angstig en vooral boos, smeet ik keer op keer mijn laptop dicht. De ideeën bleven op papier staan en begonnen, net als mijn zelfvertrouwen, te vervagen.
Maar na een lange periode van reflecteren op mezelf en de tijd waarin we leven, realiseerde ik me dat er veel meer jongvolwassenen waren die dit ervoeren. Iedereen is zichzelf wel eens kwijt, dat hoort er nou eenmaal bij. Het is vervolgens aan jou om te kiezen hoe je hiermee omgaat.
Op Instagram zetten veel jonge artiesten deze zoektocht bijvoorbeeld om in kunst. Dit inspireerde mij om ook door te gaan met creëren. Mijn angst moest opzij worden gezet om ruimte te maken voor een frisse, moedige blik op de toekomst. Ik moest ruimte maken voor inspiratie.
Die kennis haalde een hoop druk van mijn schouders. Iedereen moet ergens beginnen. Het doodse, vermoeiende gevoel van de worsteling met mezelf, zwakte steeds verder af. En toen was de knop om. Ik had mezelf weer gevonden. Misschien niet helemaal die Jaimy van vorig jaar, maar die vind ik in het lange proces wel weer. De zoektocht naar wie je bent, hoef je niet alleen af te leggen. Kijk om je heen, raak geïnspireerd en wees vooral niet bang voor de ontdekkingen die je gaandeweg doet.
