Vanaf het moment dat je in de speelbox voor de auto in plaats van de pop gaat, maak je keuzes. Die keuzes vormen je. Persoonlijkheid en interesses ontwikkelen zich terwijl elke stap jouw pad steeds verder versmalt tot het gespecialiseerde hoekje dat jij je persoonlijke niche kan noemen. Maar wat nou als je je niche niet kan vinden, het pad dat jij volledig onverdeeld kan bewandelen, wat doe je dan?
Het is dan zaak de kracht te vinden om zelf een nieuw pad uit te slaan, zodat jij en de wereld weer rijmen. Onderweg vorm je nieuwe wegen, of verbind je je met een hoek waar je het nog niet eerder zocht. Wat zijn je drijfveren? Wanneer passen de bestaande wegen niet meer bij jou? De wereld waar jij idealiter in leeft is ongetwijfeld bewuster, gezonder, veiliger èn gelijker. Wanneer je kiest geen genoegen meer te nemen met de discrepantie tussen je idealen en de werkelijkheid, neem je een flink verantwoordelijkheid op je.
Je neemt je voor een verandering te weeg te brengen, maar vind maar eens de aandacht en de gewilligheid van anderen om je verder te helpen. Eenieder die ervoor kiest iets in de wereld te veranderen, hoe klein het stukje wereld ook moge zijn, vult de schoudervullingen van jaren 80 proporties van het mythologische figuur Atlas.
Maar waar zouden we zijn zonder degenen die de moeite nemen om deze zware taken op zich te nemen?
Met elk persoon die zich ontwikkelt, ontwikkelt de samenleving mee. De maatschappij wordt steeds verder gefinetuned en het uiteindelijke streven blijft toch harmonie.
Of dat streven ooit bereikt wordt, lijkt een ongrijpbaar concept. Harmonie is een verlicht idee, maar dat betekent ook dat je geen bestemming meer hebt om naar toe te bewegen. Wellicht is het des te mooier om te berusten in de reis van de missie. Zo vinden we vervulling in de inspanning en de hoopvolle anticipatie van positieve verandering.
