Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we erover met Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie!
Ze hebben net hun nieuwe single, getiteld ‘Heliumballon’, met de wereld gedeeld, er is tijdens de lockdown nieuwe gear aangeschaft – en er zijn clips gemaakt bij reeds bestaande, maar ook nieuwe nummers. Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie nemen je mee naar een fantasiewereld waarin ze je verbazen met teksten die op waarheid berusten.
Hoe is jullie samenwerking ontstaan?
Roadie: “We kennen elkaar uit de ritmesectie van de meidenband pEp uit Amsterdam. Nancy speelde in deze band de bas en ik drumde. Daarna kwamen we samen in een project terecht met vier andere drummers, waarbij we ontzettend veel spullen nodig hadden. Na dit optreden, en het oneindig sjouwen met al deze spullen, zeiden we tegen elkaar: dit moet anders, dit kan veel kleiner! Toen zijn we gaan brainstormen. Nancy had nog wat nummers op de plank liggen – en toen bedachten we het idee om een kleine, portable act te starten die werkt op batterijen. Ideaal voor festivals. Nancy liet me een nummer horen met een klein jaren 80 keyboardje als begeleiding, de Casio SA1, ik begon mee te spelen – en dat was ons startpunt.”
Nancy: “Toen waren we geboren. Ik speel live op een basgitaar die werkt op batterijen, met een ingebouwde speaker. Weinig mensen weten dat dit mogelijk is, maar het is ideaal voor onze act.”
Jullie zijn dus een kleine act, maar toch hebben jullie al op grote plekken gestaan.
Roadie: “We wilden het inderdaad klein houden, maar werden al snel geboekt als het voorprogramma van de tour van de Raggende Manne. Toen stonden we ineens op de grote poppodia van Nederland, zoals De Melkweg. Nu zijn we niet meer te stoppen! We doen alles zelf: het management, de boekingen en de technische voorbereiding. DIY! Ook dit willen we klein houden, zo hebben we veel meer overzicht en kunnen we sneller schakelen.”
Wat zijn belangrijke thema’s binnen jullie muziek?
Nancy: “Ik pakte net onze CD erbij en de Roadie merkte op dat onze titels eigenlijk al verwoorden wat voor thema’s de nummers hebben. Als je zin hebt in het thema ‘ik ga je doen’, of het thema ‘diamanten klootzak’, dan kun je uit de titel precies afleiden waar het nummer over gaat. Misschien dat het vrij zichtbaar is, omdat we Nederlandstalige nummers maken. We zingen over situaties die we zelf hebben meegemaakt, maar ook over helden of de duivel.”
Roadie: “Ook liefde, in alle soorten en maten, is een wederkerend thema binnen onze muziek. Nancy schrijft vaak de teksten – en wanneer we aan een tekst schrijven, verwerken we de dialoog die we over het onderwerp voeren. Het is een spel waarbij Nancy de tekst optilt van de aarde en ik hem daarna weer met beide benen op de grond zet. Die manier van communiceren, zie je terug in onze nummers.”
Nancy: “Dat is onze geheime formule! Ik ben het gevoel, zij is het geweten. Ik ben het hart, zij is de hersenen. Ik ben de twijfel, zij is de beslissing. Mijn waarheid verfrist zij met de realiteit. Ik zing een vraag of een gedachte en de Roadie geeft antwoord. Nu hebben we ons geheime ingrediënt vrijgegeven!”
Hoe inclusief is de muziekwereld volgens jullie?
Nancy: “In vergelijking met vroeger is deze al een stuk inclusiever. Ik moet denken aan mijn tijd als bassist van de band Hausmagger. Daar was ik ineens de enige vrouw tussen drie mannelijke muzikanten. Toen kreeg ik, gek genoeg, de behoefte om een rokje aan te trekken en een hele vrouwelijke rol aan te nemen. Blijkbaar had ik toch een reactie op deze samenstelling en werd ik me bewust van het feit dat ik een vrouw ben. ”
Roadie: “Als ik een gemiddelde week van een poppodium zoals het Paard (werkplek red.) naga, zie ik zoveel verscheidenheid voorbij komen, zowel bij de artiesten als in het publiek. Nu weet ik dat dit niet overal het geval is, dus daar valt nog genoeg terrein te winnen. Ik heb niet het gevoel heb dat er een bepaalde prestatiedrang of een ongemakkelijkheid heerst onder de artiesten. Het podium is de plek waar we ons allemaal thuis voelen en waar we compleet onszelf kunnen zijn.”
Op welke manier zouden we de kunstwereld inclusiever kunnen maken?
Nancy: “Ik denk dat sterke rolmodellen een verschil zouden kunnen maken. Ik heb vroeger nooit bewust een rolmodel gehad, maar kwam er laatst achter dat Susie Quatro dit voor mij was toen ik jong was. Ik keek op naar Keith Richards en andere mannelijke artiesten, maar een duidelijk vrouwelijk voorbeeld ontbrak. Ik hoop dat we met ons duo een voorbeeld kunnen zijn voor jonge vrouwen. Ook zou het mooi zijn als we af kunnen van termen zoals ‘meidenband’ en ‘vrouwenduo’. Hoe minder dit benoemt hoeft te worden, hoe verder we zijn.”
Roadie: “Bewustzijn hiervoor creëer je door mensen er meer in aanraking mee te laten komen. Divers programmeren bij een evenement als De Popronde bijvoorbeeld. Op deze manier laat je het publiek zien wat er voor fantastische en verschillende artiesten rondlopen. Over het grote geheel genomen, denk ik dat de media zijn steentje kan bijdragen aan een inclusievere samenleving.”
Nieuwsgierig geworden naar Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie? Beluister hier de muziek of volg ze op Instagram!
