Als ik een euro zou krijgen voor elke keer dat iemand inschat dat ik lesbisch ben, dan zou ik stinkend rijk bij mijn moeder aan kunnen kloppen. Mijn korte haren doen het hem meestal. Of mijn mannelijke kleding. Deze aspecten lijken namelijk te horen bij het stereotype dat bestaat rond lesbiennes. Ik ben heel open over mijn seksualiteit. Het doet me ook weinig als mensen er iets over zeggen. Toch knaagt het aan mij dat veel mensen direct denken dat ik een lesbische vrouw ben. Of dat ze me aanzien voor een man. Als ik bij iemand uit de kast kom voelt het meer alsof ik diegene een bevestiging geef dan dat ik me daadwerkelijk openstel over mijn seksualiteit.
De laatste reisdag van mijn vakantie zal me altijd bijblijven. Toen waren we gestopt bij een tankstation om naar de wc te gaan. Daar kwam een vrouw de wc’s in lopen en vroeg vervolgens met een vuile blik aan haar dochter of ze op het verkeerde toilet waren. Ik ben het gewend dat mensen twee keer moeten kijken als ik in de vrouwen wc’s sta. Deze opmerking blijft voor mij toch slikken. Geen idee waar het aan lag. Misschien mijn kleding of mijn haar? Zij hadden in ieder geval hun oordeel snel klaar.
Ik kan er beter mee omgaan als mensen denken dat ik een man ben dan dat ze me meteen zien als een lesbische vrouw. Het kan een oprechte fout zijn als iemand me aanziet voor een man. Mij al aanzien als lesbische vrouw is pure stereotypering. Ik laat het snel weer gaan als het gebeurt, maar aan het eind van de dag begint het toch te knagen. Het laat me enorm piekeren. “Wat moet ik doen om van die stereotypering af te komen? Moet ik mijn haar weer laten groeien? Moet ik me vrouwelijk gaan kleden?” Deze gedachtes zweven dan rond in mijn hoofd. De blikken van anderen beïnvloeden sterk mijn zelfbeeld wanneer ik op straat loop. Die blikken laten mij kijken naar mezelf alsof ik gek in mijn hoofd ben geworden dat ik zo over straat durf te lopen.
Ik heb er daardoor vaak genoeg over nagedacht om me heel vrouwelijk te gaan kleden. Dat zijn van die momenten dat de opmerkingen me te veel worden. Maar wat bereik ik daar mee? Ik ben degene die gelukkig moet zijn met hoe ik eruitzie; de buitenwereld heeft daar niks mee te maken. Dus kies ik er maar gewoon voor om de opmerkingen van me af te laten glijden. Ik heb altijd heel erg opgekeken naar Kristen Stewart, die mij de Goude tip gaf om bij mezelf te blijven. Kristen werd verteld dat ze haar haar lang moest laten groeien als ze ooit groot wou worden in de filmindustrie. Kristen met kort haar was ‘te lesbisch’.
Ik denk dat de wereld nog niet klaar is voor het besef dat je eruit kan zien zoals je wilt. Of je nou kort haar hebt of niet. En ook dat is oké, want wij kunnen ondertussen wel genieten van onze diversiteit in haarlengtes en kledingstijlen.
