Ik brak mijn hoofd over details: de kleine dingen uit ons dagelijks bestaan, waarvan je denkt dat ze er niet toedoen. Althans, wie ooit heeft verteld dat details niet de volle aandacht verdienen, kan ik me niet herinneren.
Die spreekwoordelijke ‘kers op de taart’ zal namelijk niet voor niets bestaan. Want die ene kers, dat kleine rode ding, maakt net die ene taart anders dan die ernaast. Het zette me aan het denken en deed me besluiten wat meer te letten op die ‘kersen’ om me heen. Simpelweg omdat ik het te weinig doe, en omdat een kunstenaar mij weer het belang van details liet inzien.
Duitse kunstenaar Hans-Peter Feldmann houdt zich bezig met gebruikte dingen in ons leven: de details. Hij vindt dat we woorden moeten laten voor wat ze zijn en juist moeten kijken. Kijken en nog eens kijken. Woorden leggen volgens hem teveel beslag op onze open blik en daarmee willen we te veel en te snel betekenissen oproepen. Juist de kleine details laten ons voelen en kleuren ons leven in. Deze kunnen overal in zitten, als we maar iets voelen als we er naar kijken. En dat weten we dus pas zodra we dit doen.
Feldmann’s werk is samengesteld uit allerlei objecten, die hij vindt op verschillende plekken. Denk aan oude boeken, tijdschriften of zelfs complete familiealbums. Hij struint hiervoor winkels en markten af op zoek naar zijn favoriete dingen en brengt zo voorwerpen en beelden bij elkaar. Beelden waar wij tegenwoordig te snel overheen zouden kijken, maar die voor een kunstenaar de grootste schatten blijken. Er bestaat voor Feldmann geen onderscheid tussen gevonden of zelfgemaakt materiaal; het gaat hem erom uitdrukking te geven aan zijn eigen fascinatie ten aanzien van de wereld om ons heen.
Kijk, ruik en voel om je heen. De geur van vers gemaaid gras, of de warmte van een beetje zon op je gezicht tijdens een koude winterdag in januari. In de kleinste dingen kunnen we juist de mooiste dingen zien.
Opdat we de kersen uiteindelijk zelf op onze taart doen.
