Heel even kunnen ontsnappen aan de realiteit. Dit jaar heb ik Tokio ingeruild voor Antwerpen. Eerst wilde ik er niets van weten. Ik ontkende het, in de hoop dat het toch nog op tijd beter zou worden. Maar dat is helaas niet hoe het leven werkt; je kunt een pandemie niet weg wensen. Dus stapte ik maandag in de auto naar het land van de chocolade, wafels en patat (of friet).
Toen ik twee uur later arriveerde bij het hotel, realiseerde ik me dat het niet zozeer uitmaakte waar ik heenging. Het vakantiegevoel wordt namelijk niet gecreëerd door de grootte van de afstand tussen Nederland en de nieuwe bestemming. Na een jaar van hard werken en veel stress, was het idee dat ik even helemaal nergens aan hoefde te denken het belangrijkste. Een paar dagen niets was alles wat ik nodig had. Rust is een behoefte die we vaak vergeten of verwaarlozen, terwijl deze er juist voor zorgt dat we onze drukke levens kunnen blijven leven. Zonder rust is er geen drukte.