Wat als alles dat je wil ook echt uitkomt? Waar droom je dan nog van?
Het is natuurlijk een ‘luxe’ probleem, als je opeens zoveel succes hebt dat je geen idee hebt wat je er mee moet. Maar het is best heftig als je opeens alles krijgt wat je ooit hebt begeert, of naja, dacht te willen hebben.
Het ‘imposter syndrome’ is een aandoening die vooral veel vrouwen treft, al is het aangetoond bij beide mannen en vrouwen. Het is een psychologisch fenomeen waar mensen denken dat hun succes alleen ‘geluk’ of ‘toeval’ is en ze elk moment ontmaskerd kunnen worden als fraudeur oftewel ‘imposter’.
Ik heb vooral veel succesvolle muzikanten gesproken die imposter syndroom symptomen hebben gehad. Paniekaanvallen voor festival optredens en episodes in tourbussen. Vooral op plekken waar ze zien hoeveel mensen er voor ze werken. Het lijkt mij ook heel heftig om als muzikant van zingen in cafe’s naar een lichtshow en je naam op een metershoog LED scherm voor 20,000 man op een grasveld te gaan.
Maar toch staan ze daar, voor de LED scherm. Ondanks hoe ze zich persoonlijk voelen, zetten ze een mega show neer. Als ik iets geleerd heb van succes, is dat de weg er naartoe het leukste is. Althans, dat zeggen de mensen die ik als succesvol zie. Want eenmaal aan de top, kan je alleen maar naar beneden.
Dus volgende keer loop ik nog een extra rondje door de supermarkt voor ik mijn bakje Ben en Jerry’s pak, en probeer ik iets harder te genieten naar de weg van begeerte, in plaats van de sensatie van het eenmaal behaalde succes. Al is ijs wel echt lekker. Misschien niet zo lekker als je naam op een metershoog LED-scherm, maar zo stel ik het me graag voor in mijn dromen.
