De wereld is weer open! Geweldig nieuws, natuurlijk.
Het afgelopen jaar en een beetje mochten we soms wat vooruit schakelen, maar vooral ook heel vaak terug. Minder mensen, meer maatregelen, dingen dicht, een nieuwe lockdown, een avondklok. Hoewel ik er vaak begrip voor had, raakten de nieuwe regels soms kant noch wal. Maar het schakelen lukte steeds weer – en het bood nieuwe inzichten.
Vooral in het begin van deze pandemie leek iedereen erg bezig met de voordelen: minder sociale verplichtingen, meer rust – en het milieu kon even ademhalen. Velen namen zich voor er lering uit te trekken voor de toekomst en blijvende aanpassingen te maken.
Maar goed, nu is het zover. Al hangt er nog een deltavariant boven ons hoofd, er wordt flink doorgeprikt en we mogen weer naar een feestje. We hoeven niet meer moeilijk cryptisch te filmen voor de socials als er een paar illegale aanwezigen zijn – of bij elk “evenement” heel hard te roepen dat het “coronaproof” was.
Op Instagram zie ik ondertussen het ene na het andere festival aangekondigd worden en lijkt praktisch iedereen in een restaurant te zitten of het eerste vliegtuig naar de zon te hebben gepakt.
Een artikel over het verslavende van het “oude normaal” schuift door mijn tijdlijn.
Ik DM met mensen die net achter het net visten voor ieder feestje en festival. FOMO 2.0 is geboren.
Zelf ben ik best zenuwachtig om in een afgeladen Paradiso onder een champagnedouche te staan en mijn bezwete lijf op 1,5 millimeter langs andere feestgangers te manoeuvreren, waarbij onze lichaamssappen zich onvermijdelijk vermengen.
Máár: ik ben ook dankbaar dat ik kaarten heb voor de heropening van die oude hedonistische maatschappij.
Het kriebelt om alles mee te maken – en aan de andere kant vind ik het ook een uitdaging om de rust die ik in mijn vrije tijd vond te bewaren.
Ik hoop nu vooral dat we niet weer oud-Hollands drie weken vooruit volgepland zitten. Mijn grootste winst uit de afgelopen tijd was namelijk dat mensen meer beschikbaar waren. Geen overvolle weekenden, hoppend van willekeurige verjaardag naar huwelijksfeest. Ik wilde nooit teveel plannen en het was heerlijk dat die wens ineens werkelijkheid werd.
Ik ben benieuwd wat je eigen gedachten zijn, of je bewuster bent gaan leven, of dat je alweer vol op de oude sneltrein zit, keihard CO2 aan het uitstoten bent in de lucht, of misschien lijdt aan FOMO 2.0.
Neem in ieder geval nog eens de tijd om stil te staan bij wat je ook alweer zo belangrijk vond. En doe het op je eigen tempo.
