Soms als ik mijn ogen open in de ochtend hoop ik dat ik nog droom. Marco B zong het al en velen na hem: dromen zijn bedrog. Maar soms verlang ik dat ik opsta in die perfecte droom (nachtmerries achterwege gelaten).
Geen ruzies en geen ingewikkelde gesprekken. Geen losdrijvende poolstukken en geen ontkenners. Geen kanker- schelders en geen kanker- dragers. Geen terroristen en geen vingertjes die de verkeerde kant op wijzen. Geen haatdragende teksten en geen smerige plaatjes in je DM.
Zou dat niet heerlijk zijn?Gewoon dat je wakker wordt na de verkiezingen en dat waar je op hoopte ook te zien is in het ontbijtnieuws bij Jan.
Dat hoop de waarheid is. En niet de waarheid hoop wordt. Hoe zou dat zijn? Of denk je nu meteen, dat is een utopie? Misschien ja. Maar als de utopie nooit kan uitkomen waarom verlangen we daar dan met elkaar elke dag en elk moment naar?
We willen meer, beter, mooier, sneller, intenser, gezonder. Alles met -er om te bereiken dat we in die utopische sferen belanden. In die sferen zijn er geen haters en smeerpijpen. Die zijn afgehaakt op de Route 66 naar utopie. Nee bij mij is de utopie een realistische droom. Wij bepalen immers zelf vanaf de ochtend dat wij opstaan wat we verder met de dag doen. Dus waarom niet eens die utopische droom doortrekken naar de realiteit? Één waarin Jan ons alleen maar uitgekomen dromen vertelt en laat zien in het ontbijtnieuws, iedere dag.<
