Moest je huilen, lachen of raakte je er compleet van in de war? Wat was jouw gevoel bij dat ene kunstwerk dat maar in je hoofd bleef hangen? Een kunstwerk kan veel met je doen. Het laat je soms opnieuw kijken naar een onderwerp, de geschiedenis of zelfs de toekomst. Kunst heeft altijd een grote rol gespeeld in de samenleving. We kunnen door middel van kunst anders kijken naar onze omgeving en situatie. Het is een mooie manier om emoties te verwerken, nieuwe inzichten te krijgen of iemand uit te dagen om anders te denken. Daarom vragen wij naar het favoriete werk van krachtige voorlopers en opvallende spraakmakers. Deze keer spreken we met student en Creative By Nature medewerker Jennifer Sawadogo. Jennifer is zelf flink bezig met het uitbreiden van haar schrijftalenten. Ze is bezig met een poëziebundel.
Hi Jennifer! Wat betekent kunst voor jou?
“Kunst betekent heel veel voor mij. Ik houd mij veel bezig met het maken van mijn eigen vorm van kunst. Zo vind ik het leuk om bezig te zijn met schilderen en het schrijven van poëzie.”
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
“Ik heb bepaalde mensen die echt een voorbeeld voor mij zijn. Zo heb je de schrijvers Rupi Kaur en Reyna Biddy. Beide schrijven zij bloedeerlijk over hun trauma, wat groot deel is van hun leven en ze tot de mensen heeft gemaakt, die ze nu zijn. Ze zetten hun trauma’s om in woorden en delen die met de wereld! Zelfliefde is een belangrijke factor bij deze schrijvers, ze geven hoop en steun aan hun lezers. Maar mijn voornaamste inspiratiebron zijn de emoties die ik non- stop voel. Deze alledaagse gedachten en emoties leg ik vast op papier. Ik probeer ze in woorden te vatten, want soms snap ik mijn eigen emoties niet en het is te druk in mijn hoofd. Het geeft mij rust om hier uiting aan te geven en deze zo beter te begrijpen. Dit doe ik dan in een vorm van poëzie.”
Kun je je eerste ervaring met kunst nog herinneren?
“Lezen is altijd mijn passie geweest. Vroeger op school was ik altijd te vinden met mijn neus in de boeken. We hadden wel een paar knutsellessen, maar boeken spraken mij meer aan. Als ik aan het lezen was, kon ik mezelf verstoppen in de door mij zelf gecreëerde wereld. Ik kan mij ook nog goed herinneren hoe ik me voelde, toen ik mijn eerste poëzieboek las. Ik vond dit zo mooi en inspireren! Het riep bepaalde emoties op, die ik zo een plekje kon geven. Ik vond het prachtig om te zien, dat iemand haar complexe gevoelens een plekje kon geven op papier.’’
Welk kunstwerk heeft het meeste impact op jou gemaakt?
“Het is een gedicht van de Indiase- Canadese schrijver Rupi Kaur uit haar bundel The Sun and Her Flowers. Het gaat over de oorlogen die over de gehele wereld plaatsvinden en ze benadrukt hierin hoeveel onschuldige mensen in deze wereld hun land hierdoor hebben moeten verlaten. Haar woorden maakten zo veel impact op mij.”
I am sorry this world could not keep you safe.
May your journey home be a soft and peaceful one.
– Rupi Kaur
Wat zou je graag willen bereiken met jou poëzie?
“Ik publiceer mijn poëzie nog niet, want ik weet nog niet hoe goed of hoe sterk ik hierin ben. Het zou wel heel tof zijn als ik mijn gedichten ooit in een bundel kan publiceren. Ik zou het heel mooi vinden als mensen mijn woorden lezen en het hun echt bereikt, dat zij zich gehoord voelen. Voor mij is poëzie voor nu een soort therapiesessie met mezelf.”
Jennifer heeft speciaal voor ons van Tittymag een gedicht geschreven om te publiceren.
Mama, ik wil jou leren vergeven.
Zonder mezelf hierin te verliezen.
Ik wil het verleden laten rusten
maar de herinneringen spelen af
als een gebroken plaat.
Mama, jou teleurstellen is mijn grootste angst.
Ik wil vliegen, vallen en opstaan maar jouw woorden spoken in mijn hoofd.
‘’ De wereld is groot en gevaarlijk’’ Is wat jij mij vaak vertelt.
Het nest verlaten was mijn grootste fout.
Bang om je te verliezen wanneer ik dit zeg.
Mijn opvoeding heeft mij gevormd in de vrouw die ik vandaag ben.
– Jennifer Sawadogo
