In 2018 organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. Alleen wie zijn die feministen nou eigenlijk en waar staan ze voor? Wij stellen je ze voor in onze reeks: De feministische beldate! Deze keer spreken we met Nina Hama, founder en galeriehouder van Hama Gallery.
Kun je iets meer vertellen over Hama Gallery?
“Zelf kom ik uit wat je kunt noemen een kunstfamilie, twee van mijn ooms zijn kunstenaar. Als kind was ik veel in hun atelier en bij de openingen van hun exposities, ik denk dat daar de basis is gelegd voor mijn voorliefde voor kunst. Hama Gallery is een galerie voor hedendaagse kunst in Amsterdam. We openden in april 2021, het plan lag er al voor de coronacrisis. Toen het maart werd – en alle musea hun deuren moesten sluiten, dacht ik ‘shit, en nu?’ Ik werkte toen nog bij een groot museum.
Het idee om een eigen galerie te beginnen ontstond eigenlijk vanuit een persoonlijke frustratie, en het gemis van representatie van mensen die eruitzien zoals ik. Ik ben in Koerdistan geboren, in musea zag ik weinig terug van kunstenaars uit die regio. Als dat wel zo was, dan was dat vaak in de vorm van een verhaal verteld over oorlog, trauma, of vluchten, maar niet vanuit een viering van de kunstenaar of diens cultuur. En dat moest anders kunnen, dacht ik. Onze eerste expositie Meet Me Here was dan ook met twee Koerdische kunstenaars, Rebwar Saed en Hoshyar Rasheed. Een full circle moment.”
Wat voor soort werk is er te vinden in jullie galerie?
“Het is een mix van schilderijen, sculpturen, grafisch werk en fotografie. Eigenlijk is geen enkele discipline uitgesloten, als het maar tof is. Het mooie is dat alles waar we in geïnteresseerd zijn nu samen kan komen op de Willemsparkweg.”
Wat is het mooiste aan je vak?
“Dat we een plek hebben kunnen creëren waar mensen samenkomen, zich welkom voelen, en een safe-space voor ons team, de kunstenaars en bezoekers. En dat ik zelf de creatieve vrijheid heb om te kunnen werken met wie ik wil en mezelf daarin niet hoef te limiteren of eerst langs allerlei hiërarchische lagen moet voor validatie.”
Hoe zie je nu dat het gaat met de diversiteit in de kunstwereld?
“Er is meer bewustwording, maar het blijft voorzichtig. Ik hoop dat meer galeries en instellingen kritischer kijken naar de keuzes die ze maken en aan wie zij een platform geven. Locaties als OSCAM geven mij hoop, daar sturen we vaak onze bezoekers ook naartoe.”
En waar staan we wat betreft feminisme?
“Ik denk ongeveer hetzelfde als met diversiteit, haha. Ik ben niet de grootste voorstander van deze termen, doe gewoon wat je moet doen en dan hoef je dat niet continu te benoemen. Daar waar de percentages scheef liggen, is werk te doen. Dat nemen wij vaak als uitgangspunt.”
Wat kunnen we doen om ons meer te verdiepen in feminisme en inclusiviteit?
“Doe je research en handel ernaar.”
Hoe hoop je dat feminisme er in de toekomst uit zal zien?
“Voor mij is feminisme gelijkwaardigheid als prioriteit zien, en dat gaat verder dan alleen maar vrouwen. Ieder strijd op diens manier voor bepaalde zaken, wat feminisme ook voor iedereen anders maakt. Het zou mooi zijn als het begrip feminisme überhaupt niet echt een ding meer zou zijn – dat je jezelf niet zo zou hoeven omschrijven, maar dat het gewoon een standaard gegeven is.”
Wil je meer weten over Nina en Hama Gallery? Volg haar dan op instagram en check de website.
