Heel toevallig kwam er van de week een magazine door mijn brievenbus. Op de cover stond mijn retail director met haar zoontje van 3 maanden. ‘’Zolang je plezier maakt en geniet, kun je heel veel aan’’. Ik wist direct waar dit over ging en ik voelde het enorm.
Mijn retail director is de afgelopen tijd een groot voorbeeld voor mij geweest. Ze heeft mij veel tips meegegeven en was een enorme steun toen ik te horen kreeg dat ik endometriose had. In dit blad stond een hartverwarmend interview over haar verhaal en de complicaties van zwanger worden. Heel stom, maar soms geven zulke momenten mij enorm veel motivatie. Er is zoveel mogelijk vandaag en dit moet ik blijven onthouden.
We zijn aan het einde van het jaar gekomen en ik kijk er zo anders op terug. Ik houd niet van goede voornemens die pas beginnen vanaf 1 januari, maar het liefst zou ik willen dat dit jaar nu voorbij was. Ik wil dat het 2020 is en ik kan zeggen: alles voelt nu zoveel beter, niks is te vergelijken met vorig jaar. Van darm en rugklachten tot een hormoon-behandeling, een overspannen lichaam, galstenen en oververmoeidheid. Het voelt als een domino-effect op mijn lichaam. En het moment dat je lichaam loslaat en accepteert dat er veranderingen nodig zijn, valt het allemaal op zijn plek.
That boring life, waarbij een week als een takenpakket voelt. Ik drink geen alcohol meer, ik eet enorm aangepast, zit in therapie, loop bij een fysiotherapeut en doe wekelijks ademhalingsoefeningen en yoga. Het is gewoon opnieuw naar school gaan voor een gezondere versie van jezelf, waar ook alleen ik de lerares en de leerling kan zijn. Alles gaat op geleide van pijn en grenzen en alleen ik kan die aangeven.
Gelukkig is een operatie nog niet ter sprake, kan het onderhouden worden en kun je veel doen met een dieet. Er zijn mensen die mij hiermee kunnen helpen, maar in mijn hoofd heeft het er soms heel anders uitgezien. Ik vind het moeilijk om er mee om te gaan, met mijn gedachtes. Maar ik blijf onthouden dat ik mezelf niet moet vergelijken met andere. En het opschrijven helpt ook met het verwerkingsproces. Dit hoort bij mij, soms een week helemaal niks doen en soms een week met alle energie die ik heb er het beste van maken. Deze pieken en dalen zijn mijn uitdagingen en hoe cliché ik het ook vind klinken, dat zullen mijn goede voornemens zijn.
Volgend jaar heb ik weer een echo en dan moet ik vanuit daar een plan gaan maken op basis van hoe het ervoor staat. Of ik zwanger kan worden, hoelang ik nog zwanger kan worden en of ik mijn eitjes misschien zou moeten laten invriezen. Ook al vind ik het moeilijk, ben ik ook blij dat dit nu allemaal gebeurt. Ik ben 29 jaar oud en ik kan er nu nog veel aan doen. Het leven is gewoon meegaan met de stroming, maar natuurlijk wel op een fancy opblaas-donut met een virgin mojito (for now).
Happy new year, happy new me.