Dat de tafel heeft gedekt en wacht
Tot iedereen heeft opgeschept.
Het meisje dat aan tafel
Meelacht met de gesprekken
En de gemoederen sust
Wanneer dat nodig is.
Voor het meisje dat aan tafel
Elk conflict ontweken heeft
En bij elke splitsing
Vermeed te kiezen
Omdat ze geleerd had
Lief te lachen.
En die mooie glimlach
Verzegelde de meningen
De gedachten en de ambities
En ja, ook de bezwaren die ze altijd heeft gehad.
Ze leerde alles voor zich te houden
En liep zichzelf zo jaren mis.
Ik sta op en spreek me uit.
Voor de vrouw
Die de zegel van de maatschappij nog voelt kleven,
Maar die bij elke stap knokt om los te komen.
Samen staan we op en laten we het weten.
Geef vrouwen de ruimte
Voor het vormen van
Ideeën,
Meningen,
Ambities
En het uiten van hun bezwaren.
p.s.
To the judge in Ancona
Who thought it was fair
To exempt the alleged rapists
On account of the victim’s appearance:
Fuck you.<
