Veel te dikke katers, kittens in matrozenpakjes en poezen die hun tong uitsteken. Deze foto’s en video’s zijn één van de redenen dat ik een onnodig aantal uur van mijn dag online besteed. Maar waarom vind ik, en vele anderen met mij, deze beelden zo vermakelijk? Is het omdat wij als mensen die harige wezens nou eenmaal zo fantastisch vinden, zelfs als ze liggen te snurken? Of zit er meer achter dan we denken?
Ik denk dat we allemaal wel wat afleiding kunnen gebruiken. 2020 is net begonnen en we zijn alweer overladen door een shitstorm aan verschrikkelijk nieuws. Australië staat in brand, Indonesië is onder water gelopen en er wordt gesproken over een potentiële derde wereldoorlog. Als je, net als ik, ’s ochtends gelijk je telefoon aanzet om te kijken wat voor wereldnieuws je gemist hebt, zul je niet altijd lekker wakker zijn geworden. Natuurlijk is het leven geen rozengeur en maneschijn, maar er bestaan betere manieren om de dag te beginnen. En dat is waar de rol van de kattenmemes begint. Soms is het fijn om, tussen alle ellende door, even te kunnen lachen om een foto van een beest met een zonnebril. Ik heb daar in ieder geval regelmatig behoefte aan. De ene week zoek ik deze afleiding liever in een goed boek of een slechte highschool dramafilm en de andere keer in foto’s van gefotoshopte katten. Ieder zijn ding, toch?
Maar wat maakt katten in het bijzonder nou zo aantrekkelijk? Het mooie aan deze beesten is dat ze een sterke eigen wil hebben. Als ze iets geks doen, is het nooit omdat jij dat wil, maar omdat zij daar behoefte aan hebben. Je kunt ze niet bevelen om over te rollen, maar dat betekent niet dat het nooit zal gebeuren. En dat is er nou juist zo leuk aan al die foto’s. Behalve dat ze gewoon heel schattig of grappig zijn, krijgen wij mensen in zekere zin ook het gevoel dat we in controle zijn. Overal waar we kijken zien we katten gekleed in superheldenkostuums. Eindelijk gaat het, door de chaos heen, een keer precies zoals wij willen. Hoe fijn is dat?
Natuurlijk lossen deze plaatjes geen wereldproblemen op, maar wellicht helpen ze ons om met beide benen op de grond van deze onvoorspelbare planeet te blijven staan. We kunnen de toekomst niet voorspellen en dat is misschien ook wel goed, maar één ding is in ieder geval stabiel. Dat beetje extra comfort hebben we allemaal weleens nodig. En als we een iets beter humeur krijgen door tijdens de lunchpauze even naar een kat die op Ricardo Milos lijkt te kijken, zeg ik: doen!
