Tot mijn zeventiende dacht ik dat mijn ongesteldheid naar parfum rook. Ik snapte ook niet hoe het kwam, maar het was nu eenmaal zo. Iedere keer als ik begon te bloeden, kwam er ook een parfumlucht bij kijken. Inmiddels ben ik erachter hoe dat zo komt. Van mijn elfde tot mijn zeventiende gebruikte ik maandverband (want hoe zou je in godsnaam ooit een tampon in dat kleine gaatje geduwd krijgen, laat staan een piemel?!). Ik kocht bij de Kruidvat voordeelpakken van Always als ze in de aanbieding waren. Ik moest het doen van mijn kleedgeld, en dat spul was teringduur, maar ik wilde wel iets goeds kopen en dat merk zag ik op televisie.
Toen ik eindelijk tampons ging gebruiken merkte ik dat de geur weg was. Het rook niet langer naar zure luchtverfrisser tussen mijn benen als ik ongesteld was. Het bleek dat die geur helemaal niet bij mij hoorde, maar op televisie vertelden ze er niets over. Ook op de verpakking had ik nooit gezien dat er parfum in zat.
Ik heb nu toevallig een pakje naast me. Ik lees de kleine letters, daar staat: geurneutraliserende technologie bevat een subtiel parfum. Dat subtiele parfum is vanaf een halve meter afstand van het pakje te ruiken. Inmiddels, zo’n vijftien jaar later, heb ik een ongesteldheidsondergoed gekocht. Een sexy string en een panterprinthipster van het merk Thinx. Dan kun je vrij bloeden zonder parfum of zweterig plastic tussen je benen. Heel fijn, en het mooiste is: het ruikt lekker. Ík ruik lekker. Mijn ongesteldheidsbloed ruikt zoet en een beetje weeïg.
Ik besluit te googlen op ‘parfum maandverband’ en krijg wat producten die juist geen parfum hebben, want die zijn blijkbaar zeldzaam. Als ik in het Engels zoek, vind ik een artikel van de Cosmopolitan, waarin een gynaecoloog, Jennifer Wu zegt: “For many patients with sensitive skin, the dyes and perfumes in regular commercial pads can be irritating and abrasive.”
Toch is onze standaard dat maandverband parfum heeft. Want blijkbaar moet er iets verdoezeld worden, maar wat dan precies? Die parfumlucht is veel viezer. Daarnaast heeft dat parfum urenlang direct contact met je vagina. Stel je eens voor dat je daar parfum spuit… lijkt me ook niet logisch. Natuurlijk wordt alles gecontroleerd door de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA), en zou het veilig zijn, maar toch. Is het echt nodig?
Ik denk het niet. Ik had liever geweten hoe mijn ongesteldheid echt rook. Het is waardevoller om je eigen geuren te herkennen, want dan herken je bijvoorbeeld ook wanneer je ziek bent. Een keer na een operatie met veel medicijnen rook mijn ongesteldheid heel anders: ongezond. En dat is erg leerzaam.
Ik zou willen dat parfum in maandverband niet de standaard is. Dat vrouwelijke geuren niet verborgen hoeven worden. En dat dat verborgen worden niet ook nog eens verborgen wordt in de kleine lettertjes van de verpakkingen. Misschien een idee voor de grote Always en Libresse, wat vind jij?
Lucia van den Brink (1991) is schrijver. Haar debuutroman ‘Niemand zoals hij’ verschijnt in januari bij Uitgeverij Ambo|Anthos. Ze staat vaak op feministische podia met haar poëzie en ondertussen werkt ze aan een tweede roman.
