| De ontwerper Bonne Reijn lijkt met zijn pakken een duidelijk doel voor ogen te hebben. Sinds een paar jaar heeft hij met zijn opvallende uniseks pakken menig hart veroverd en creëert hij een uniek en opvallend straatbeeld. Kan hij genieten van zijn succes of is hij nooit tevreden? Hoever reikt zijn ambitie? TheTittyMag: Je bent op achttienjarige leeftijd als stylist begonnen. Volgde je hier toen een opleiding voor of ben je er via een andere weg terechtgekomen? Bonne Reijn: Op school ging het altijd super slecht en ik had eigenlijk nog helemaal geen idee van wat ik wilde doen in het leven. Het ging zelfs zo slecht op school dat ik bij de pakken neer was gaan zitten en dacht: “dit gaat toch niks worden”. Ik had ontzettend weinig zelfwaarde. Ik heb uiteindelijk toch mijn havo diploma gehaald, wat een hoop deed voor mijn zelfvertrouwen. Ik wist dat ik zeker niet meteen wilde gaan studeren dus ik heb een tussenjaar genomen en ben gaan solliciteren. Ik heb bij alle winkels op de hele Rozengracht mijn cv afgegeven. Een van die winkels was SPRMRKT, destijds een van de grootste modewinkels van Nederland, en zij hebben mij toen aangenomen. Daar heeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost gekregen en ik begon allerlei mogelijkheden te zien. Die hele modewereld is heel goed voor mij geweest. Mensen vonden mij leuk en de sfeer was heel vrij. Er liepen continu stylisten de winkel binnen en ik heb toen aan een van hen gevraagd of ik eens mocht assisteren. TTM: Zag jij deze carrière en het succes dat je nu hebt toen al voor je? BR: Het was absoluut geen plan. Eigenlijk wist ik toen nog niet zo goed wat styling was. Het enige wat ik wist was dat hele vreemd-uitziende types kleren kwamen ophalen en die vervolgens weer terug brachten. Het leek mij heel vet om te doen. Drie jaar later won ik de ELLE Style Awards. Alles begon daarna op zijn plek te vallen en vrij snel daarna kwam het idee voor Bonne Suits. TTM: Denk jij dat ambitie een aparte drift of kracht is die alleen bepaalde mensen bezitten of is het vooral enthousiasme voor wat je aan het doen bent? BR: Ik heb heel lang gehoord dat ik niets waard was. Ik bevond mij in vele verschillende lagen van de maatschappij. Ik heb in verschillende soorten gezinssituaties gezeten. De familie van mijn moeder, zij gaan allemaal studeren. Zij zijn mensen die alles doen zoals het hoort. Zij hadden het idee dat ik altijd op het zolderkamertje lag te blowen. Ik had lang haar, zag er gek uit. TTM: Denk je dat je meer ambitie hebt dan de meeste mensen van jouw leeftijd? BR: Ik heb ik een grote geldingsdrang en door die drang heb ik ook een grote bek. Ik laat graag zien wat ik allemaal goed doe. Daarnaast ben ik van mezelf een mega-actief persoon. Dat zit in mijn genen. Ik vind het heerlijk om in mijn bed te liggen maar als ik op mijn benen sta dan ben ik altijd aan het bewegen en dingen aan het doen. Ik vind het heerlijk om met mensen te zijn en dingen op te zetten. Het is aan de ene kant dus wel echt ambitie maar ik vind het ook heel erg leuk om dit werk te doen. TTM: Is er iemand met een hoop ambitie die jij bewondert? BR: Ik kijk heel erg op tegen mensen die ik ook heel hard bezig zie. Zeker als ze jonger zijn dan ik en misschien zelfs minder kansen hadden of hebben dan ik. Ik bewonder Georgie die SMIB heeft opgezet heel erg. Hij woont bij mij op de Oude Schans en ik vind het super tof hoe hij dat allemaal voor elkaar krijgt en het ook weet te verkopen en dan ook heel erg vanuit een soort hip hop cultuur weet te doen. Dat vind ik helemaal te gek. TTM: Wanneer merkte je voor het eerst dat jouw creativiteit impact had of succesvol was? BR: Dat is heel geleidelijk gegaan. Ik werd op de middelbare school gepest. Ik was een nerd en er zat allemaal niet zo veel schot in. Toen ik de modewereld inging, werd ik daar gewoon gewaardeerd voor wie ik was. Je hoort vaak dat mensen in de modewereld niet gewaardeerd worden of mogen zijn wie ze willen zijn en zich moeten conformeren, maar Ik werd juist gewaardeerd voor wie ik was door de mensen van SPRMRKT en de andere mensen die ik ontmoette. Als je heel enthousiast bent, wordt dat erg gewaardeerd en dat had ik gewoon nog nooit gevoeld. Daarna heb ik een beetje afgekeken wat andere mensen deden en toen heb ik een paar eigen initiatieven opgezet en was ik erg proactief bezig. Mijn eerst shoot was met Abel Minnée, Dat is nog steeds een hele goede vriend van mij. We hebben voor VICE modellen gehypnotiseerd en dat is toen over de hele wereld gepubliceerd. En als je 19 bent dan voelt dat wel echt te gek. Ik dacht toen: Wow, met een beetje enthousiasme kun je een hoop bereiken in deze wereld. Dat was wel echt een heel belangrijk moment voor mij. TTM: Wat zijn jouw plannen nu verder met Bonne Suits? BR: Ik wil dat het een classic wordt net als Converse en Levi’s 105. Dat het niet weg te denken is uit garderobes op wereldwijd niveau. Een goed netwerk van mensen opbouwen over de hele wereld dat ons helpt. Mensen die wij kunnen betrekken bij het bedrijf. Dat is voor ons nu het belangrijkst. TTM: Neem je wel eens een moment om stil te staan bij jouw succes en alles wat jij tot nu toe bereikt hebt? Kun je daar van genieten? BR: Nou, ik sta niet per se stil bij wat ik heb bereikt. Als je de ambitie, de arrogantie, hebt om een nieuwe Chuck Taylor te willen maken of een nieuwe 501 dan kun je nog niet trots zijn en genieten van wat je nu allemaal bereikt hebt. Als je gewoon pas duizend pakken hebt verkocht, en dan voornamelijk in Nederland… zo werkt het gewoon niet. Ik ben sowieso niet heel snel tevreden. Waar ik wel heel erg van geniet en waar ik heel erg trots op ben, is hoe ik in Amsterdam in mijn huis op de Oude Schans een vriendengroep heb samengebracht die het op sommige avonden heel leuk met elkaar kunnen hebben en dan ben ik ook wel echt aan het genieten. Dan ben ik ook wel echt trots op mezelf. We doen bij mij thuis elk jaar met oud en nieuw een diner en dan zitten die jongens van SMIB er, maar ook gewoon mijn huisgenoot en familieleden. Dan zitten we met zijn zestigen te eten. Zo’n diversiteit heb ik eigenlijk nooit ergens anders gezien in zo’n soort gezellige en ongeforceerde sfeer. Dan ben ik wel echt blij en trots. Dat ik vanuit het niets zo een mooie sfeer en wereld om mij heen heb kunnen bouwen. TTM: Heb je soms het gevoel dat je meer ideeën hebt dan je aankunt of zorgen jouw ambities ervoor dat je andere dingen in het leven misloopt? BR: Natuurlijk heb ik vaak dat ik ergens niet naartoe kan. Als vrienden moeten optreden of een etentje… Ik heb heel veel moeite om mijn familie zien, omdat ik het heel druk heb. Ik heb vaak moeite met verplichtingen nakomen maar dat ik niet omdat ik niets aan het doen ben. Daar ben ik dan ook weer heel egoïstisch in. Ik vind alles wat ik doe gewoon heel erg leuk.< |
