In 2018 organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. Alleen wie zijn die feministen nou eigenlijk en waar staan ze voor? Wij stellen je ze voor in onze reeks: De feministische beldate! Deze keer spreken we met Marco Dreijer, body positivity-activist en founder en eindredacteur van de Cultuurvlogger.
Hoe is de Cultuurvlogger ontstaan?
“In mijn tijd als programmamaker en curator van een tentoonstellingsruimte werkte ik veel samen met allerlei makers en creatievelingen, zo ook met fotografen. Tijdens evenementen in musea maakten zij dan wel eens foto’s van mij, welke ik plaatste op mijn Instagramaccount. Ook begon ik met het maken van behind the scenes beelden en stories van culturele events. Zo werd mijn Instagram langzamerhand een soort eigen museum; en ongeveer tweeënhalf jaar geleden was daar de Cultuurvlogger.”
Wat was voor jou de motivatie om dit platform op te zetten?
“Ik ben zelf een een enorme kunst- en cultuurfan, met name het maakproces achter het werk vind ik heel tof. Als kind heb ik lang in musicals gespeeld en daarmee op vroege leeftijd al een grote voorliefde voor de kunstwereld ontwikkeld.
Ik bezoek vanwege mijn werk veel musea, tentoonstellingen en theaters – en soms heb ik het idee dat er veel wordt gemaakt door mensen die gestudeerd hebben, maar daardoor voorbij gaan aan het toegankelijk maken van deze plekken voor alle mensen.
Ik denk dat er nog veel mensen zijn die zich minder verdiepen in kunst en cultuur – of dit soort plekken en evenementen niet bezoeken – omdat ze denken: dit is niet voor mij. Dat vind ik heel jammer. Ik geloof namelijk echt dat ik een beter mens ben geworden doordat ik vaak naar theaters en musea ga. Dit helpt om een bredere en diversere blik te krijgen van wat er allemaal speelt in de wereld en hoe anderen over bepaalde onderwerpen denken of zich daarbij voelen. Daarom lijkt het mij heel goed als er meer mensen naar culturele plekken en events zouden gaan. Dat is voor mij de voornaamste motivatie achter de Cultuurvlogger: kunst en cultuur op alle levels zo toegankelijk en aantrekkelijk mogelijk maken voor iedereen. Uit onderzoek is ook gebleken dat je inlevingsvermogen voor andere mensen en culturen groter wordt door het bekijken en ervaren van kunst.”
Hoe vind jij dat het op dit moment gesteld is met de diversiteit binnen de kunstwereld?
“Ik vind het echt dramatisch, maar het wordt wel steeds beter. Er is nu bijvoorbeeld de tentoonstelling Voices of fashion; Black Couture, Beauty and Styles in het Centraal museum Utrecht. Zij hebben als museum een klankbordgroep samengesteld met mensen uit de community en de tentoonstelling samen met hen opgezet, inclusief alle programmering eromheen. Alle medewerkers zijn nauw betrokken bij de gehele tentoonstelling. Dat deze aanpak en opzet goed hebben gewerkt, is ook terug te zien in de verschillende soorten bezoekers en aandacht op sociale media. Ik denk dat dit is hoe je tegenwoordig te werk moet gaan als museum.
Ik snap dat dit wat lastiger ligt wanneer je werken uit de geschiedenis tentoonstelt. Er waren vroeger bijvoorbeeld een stuk minder vrouwelijke kunstenaars. Maar dat wil niet zeggen dat ze er helemaal niet waren of zijn. Ik weet dat de voormalige directrice van museum Gouda er ooit voor heeft gekozen om gedurende vier of vijf jaar alleen maar vrouwelijke kunstenaars aan te kopen. Ik vind het echt tof dat je zo’n bewuste keuze maakt als museum.”
Feminisme is ook een thema dat regelmatig terugkomt in jouw werk. Hoe denk je dat we ons nog beter kunnen verdiepen in dit onderwerp?
“Wat nog vaak gebeurt bij activisten, is dat ze op een bepaalde manier worden neergezet. Zo is dat bij feministen bijvoorbeeld nog een beetje als boze vrouwen met okselhaar. Er bestaan een hoop misvattingen rondom woorden als feminisme. Ik denk dat als we op scholen leren wat de stigma’s zijn rondom bepaalde termen en echt leren waar het voor staat, dat mensen eerder geneigd zijn om zichzelf een feminist te noemen en daar ook naar te handelen.
Wat ik zelf op de middelbare school heb geleerd over feministen, is met name het verhaal over de Dolle Mina’s. Als we leren over de geschiedenis, denk ik dat het ook van belang is om te laten zien wat dat heeft betekend voor vandaag de dag.”
Hoe hoop je dat het feminisme er in de toekomst uit zal zien?
“Ik zou in een ideale wereld eigenlijk willen dat feminisme helemaal niet meer hoeft te bestaan. Want eigenlijk is het een raar begrip: we willen streven naar gelijke behandeling, maar eigenlijk zou dat toch gewoon de norm moeten zijn?
Ik denk dat we eerder een woord zouden moeten hebben voor het tegenovergestelde. En dat is denk ik ook wat het doel zou moeten zijn van elke activistische beweging, dat het uiteindelijk helemaal niet meer nodig hoeft te zijn”.
Wil je meer weten over Marco? Volg hem dan op Instagram of neem een kijkje op de website van de Cultuurvlogger!
