Nostalgie: het gevoel iets belangrijks of dierbaars te zijn kwijtgeraakt. Dit uit zich in heimwee naar het verleden. Ik ervaar de laatste tijd veel van dit soort momenten. Als alles volgens plan verloopt, ben ik in juni klaar met mijn studie. Hoewel ik de dagen aftel, maakt het me tegelijkertijd ook verdrietig. Met de komst van een nieuw hoofdstuk, zeg je gedag tegen je vertrouwde, bekende gevoelens en gewoonten.
Ik heb de afgelopen maanden een hoop ‘laatste keren’ beleefd. Destijds besefte ik me echter niet dat ik deze dingen nooit meer op deze manier zou meemaken. Maar toen de scholen dicht gingen, werd het elke week iets duidelijker. We gaan niet meer terug naar hoe het eerst was. In ieder geval niet dit schooljaar op het MBO. Het is tijd om gedag te zeggen tegen de lunchpauzes met mijn klasgenoten, koffiedates na korte dagen en mijn lieve vrienden bijna dagelijks zien. Ik wist dat er een einde aan zou komen, maar ik had niet verwacht dat het op deze manier zou gebeuren. Het is veel lastiger om een belangrijk hoofdstuk uit je leven af te sluiten, zonder te mensen die er zo nauw bij betrokken waren.
Als ik die vrijdagmiddag had geweten dat de wereld er nu zo uit zou zien, had ik iedereen een extra knuffel gegeven. Ik had niet gezegd dat we ook maandag koffie konden gaan drinken. Achteraf gezien kwam het namelijk helemaal niet beter uit.
Ik weet dat ik er nu niks meer aan kan veranderen, maar misschien kan het een les zijn voor de toekomst. Straks is het tijd om te stoppen met het maken van excuses.
Hoe dramatisch het ook klinkt, je weet nooit wanneer het ‘de laatste keer’ zal zijn.
Maar dat is een zorg voor later, nu zit ik nog even thuis en luister ik naar muziek die me terugbrengt naar de zomer van 2019.
Een tijd waarin we nog zorgeloos de deur uit konden lopen. En toen ik wekelijks te dure koffie kon gaan drinken met mijn vrienden. Carole King’s Tapestry brengt me terug naar die periode. In tijden als deze vind ik het soms lastig om hoop te houden. Hoe kan ik nog vertrouwen hebben in de toekomst, wanneer ik de afgelopen drie jaar niet eens volwaardig af kan sluiten? Maar Carole’s rustgevende stem weet me er altijd weer van te overtuigen dat het allemaal wel goed gaat komen. Nostalgie is niet iets slechts, het kan soms juist fijn zijn, maar ook loslaten wanneer je eigenlijk nog niet durft hoort bij het leven. Soms doen we dingen voor we zeker weten dat we er klaar voor zijn, maar dat betekent niet dat ze fout zullen gaan.
