Toxic, manipulatief en vooral heel nep. Dit zijn de enige woorden waarmee ik jou nog kan omschrijven. Wat is er met onze vriendschap gebeurd? Waarom kan je niet blij zijn voor me? Ben je jaloers?
Vorig jaar ontmoette ik een hele leuke jongen. Na een paar dagen gezellig gepraat te hebben wilde we elkaar ontmoeten. Ik nodigde hem uit op mijn verjaardag, omdat ik dacht dat het dan minder ongemakkelijk zou zijn. Maar dit was de grootste fout die ik kon maken. Hem uitnodigen op dezelfde plek met jou.
Ik dacht dat we een leuke avond hadden. Ik dacht dat jij Marc ook wel mocht. Maar dat bleek niet zo te zijn. De volgende ochtend belde ik je op om even te kletsen. Nog helemaal op een roze wolk vertelde ik je alle details over Marc. “Stop met praten over hem, hij is het toch niet waard. Praatte je vorige week niet ook nog met Tim?” Je liet me twijfelen aan mijn gevoelens, maar ik stemde mee in alles wat je zei. Ik ken jou tenslotte langer dan hem.
Een paar dagen gingen voorbij en ik was erg in de war door de dingen die jij zei. Was hij het echt niet waard? Ik twijfelde zelfs zo erg, dat we een paar dagen even wat minder contact hadden. Totdat ik hoorde dat jij aan een andere vriendin had verteld, dat Marc mij liet huilen via de telefoon. Ik wist dat dit nooit gebeurd was. En wanneer ik jou er mee confronteerde, zei je steeds dat ik maar even goed moest nadenken.
Je was boos op mij. We spraken minder en als ik iets wilde vertellen over Marc deed ik dit niet. Na een maand waren Marc en ik echt samen. Zo blij als ik was deelde ik dit meteen op Instagram, vergetend dat jij dat ook kon zien. Meteen kreeg ik een berichtje van jou: “Dus het is nu serieus? Gefeliciteerd hoor.” Die “hoor” maakte mij zo boos. Ik vroeg wat jouw probleem was met Marc. In mijn ogen kon hij jou niks aan hebben gedaan. De enige reactie die ik kreeg was: “Laat maar.” Daar maakte je me nog bozer mee. Mij laten twijfelen aan misschien wel de liefde van mijn leven en als ik dan vraag waarom je dit doet, het niet eens uitleggen!? Na nog een paar boze berichten kreeg ik dan eindelijk antwoord op de vraag: “Waarom mag je hem niet?” “MAAR IK MAG HEM GEWOON NIET!!!” kreeg ik terug. Iets waar ik dus helemaal niet wijzer van werd.
Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet waarom je Marc niet mag. Ben je nog steeds jaloers? Ben je bang dat ik je ga vergeten? Of ben je simpelweg een toxic friend die niet blij kan zijn voor je vrienden? Mij maakt het niet meer uit. Ik ben gelukkig met Marc en met de vrienden die er wel voor mij zijn. Voor jou heb ik geen plek meer.
