Wanneer ben je een schrijver? Als je schrijft, zou je zeggen. Maar ik denk meer aan schrijven dan dat ik het daadwerkelijk doe. Ik kijk video’s over schrijven, lees over schrijven, droom zelfs over schrijven. Maar ook echt woorden op papier zetten? Ho maar. Ik vertel mezelf dat ik ‘writersblock’ heb, als ik voor het derde uur het balkje van mijn Word-document niet heb zien bewegen. ‘Nu mag je YouTube video’s kijken, ter inspiratie.’ Lieg ik mezelf vervolgens voor. Na zes uur lang katten zien vallen en de honderdste smokey eye look, moet ik het aan mezelf toegeven: Ik heb geen writersblock, ik heb writersangst.
Misschien ligt het in het verlengde van elkaar, maar ik ben ze los van elkaar gaan zien. Writersblock is wat ik voel als ik niet weet wat ik moet schrijven. Writersangst heb ik als ik zo bang ben dat wat ik schrijf slecht is, dat ik het gewoon helemaal niet doe. Dat eerste komt wel weer goed. Dat laatste, daar slikken mensen zelfs pillen voor. Maar als je niet letterlijk schrijft, dan ben je gewoon geen schrijver. Laat staan dat je kunt zeggen dat je een goeie bent.
Ik word altijd verdrietig als mensen boeken uitlachen en zeggen dat ze het beter kunnen. Je kunt een boek slecht vinden, maar het is verdomd lastig om überhaupt de discipline te hebben om meer dan 10,000 woorden te pennen, laat staan dat het ook nog ergens op slaat. Er zijn vast mensen met fantastische verhalen in hun hoofd, die ervan verondersteld zijn dat ze een bestseller te pakken hebben en lopen te zeiken over tig schrijvers. Maar als je dat fantastische boek van je niet opschrijft, dan ben je geen goeie schrijver die feedback mag geven op collega’s, dan ben je gewoon een eikel.
Ik denk dat ik een goeie schrijver zou kunnen worden. Want ik heb het nog nooit gedaan, zo’n heel boek. Dus laat ik voorzichtig aangeven dat ik dat ga doen. En als ‘ie slecht is, heb ik toch mooi een heel boek geschreven. Beter dan writersangst en zo bang zijn dat het slecht is, dat ‘ie er nooit komt. En aan iedereen vertellen dat het een leuk boek wordt telt niet. Want zolang ik hem niet heb geschreven, is het helemaal geen boek, maar een vonkje voor een paar maanden zwaar afzien, zelftwijfel en een lichte cafeïneverslaving. Wordt lit.
