Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeuren, conservatoren tot galeriehouders. Deze week: de Amsterdamse ontwerper en projectmaker Una Jongenelis!
Wat houdt jou als kunstenaar zoal bezig?
“Ik maak voornamelijk kleding, maar ik houd me ook veel bezig met activisme. Alle dingen die ik doe, probeer ik met elkaar te verbinden. Zo maak ik bijvoorbeeld comics waarin ik mijn kleding terug laat komen. Momenteel ben ik bezig met een comic over orgasmen. Het wordt een soort superheldenverhaal met allerlei obstakels waar ik (of mijn vrienden) tegenaan ben gelopen in mijn seksleven. Denk hierbij aan: vaginisme en teveel of te weinig orgasmes en hoe je daarmee om kan gaan. En ik heb in 2019 ook iets gemaakt over seksuele intimidatie.”
Heb je zelf ervaring met seksuele intimidatie?
“Ik heb best wel wat vervelende dingen meegemaakt; en ik kon dit verwerken door er op een creatieve manier mee om te gaan. Een voorbeeld hiervan is spotprent-achtige tekeningen maken van de mannen die mij nare dingen hadden aangedaan. Dat was echt een openbaring en speelt nu ook een belangrijke rol in hoe ik te werk ga.”
Hoelang ben je al creatief bezig?
“Mijn ouders maken als sinds ze samen zijn kunst, dus ik heb altijd meegekregen dat je gewoon moet beginnen met het maken van dingen. Je kunt altijd opnieuw beginnen als je het gevoel hebt dat het mislukt is.
Ik ben dus al lang bezig. Ik kwam er laatst, tijdens het doorbladeren van oude kindertekeningen, zelfs achter dat ik toen al allerlei ideeën had die ik nu aan het uitwerken ben.”
Voel je druk om een bepaalde groep, bijvoorbeeld vrouwen, te vertegenwoordigen in je werk?
“Ik voel niet echt een druk, maar ik merk wel dat vrouwelijkheid vaak invloed heeft op het werk dat ik maak. Daarnaast probeer ik mezelf ook bewuster te maken van mijn doelgroep. Over wie gaat dit werk en hoe pak ik dat aan?”
Wat zijn jouw inspiratiebronnen?
“Er zijn schilderijen waardoor ik zelf zin krijg om wat te gaan maken, bijvoorbeeld de werken van Neo Rauch of Francis Bacon. Maar ik leer ook heel veel van mijn ouders, die samen de hele tijd ontzettend veel produceren. Ze werken op een snel tempo en hebben veel lol. Die houding neem ik echt mee in mijn werkproces.’’
Hoe inclusief is de kunstwereld volgens jou?
“Dat vind ik een hele lastige vraag. In bepaalde opzichten is de kunstwereld wel inclusief, en ook steeds inclusiever aan het worden, maar het kan altijd beter. Als ik kijk naar mijn eigen omgeving, zie ik wel een grote, inclusieve groep mensen die echt openstaat voor iedereen en graag samen wil werken.’’
Wil je meer weten over Una? Volg haar op Instagram!
