In 2018 organiseerden we onze allereerste Titty Talk: een eerste date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier positieve verandering teweeg te brengen. Maar wie zijn deze feministen en waar staan ze voor? Wij stellen ze aan je voor in onze serie: De feministische beldate! Deze keer praten we met performer, theatermaker en schrijver: Esther Mugambi.
Onlangs schreef je mee aan de opera & ‘I have missed you forever’ Hoe was de
samenwerking met de andere makers?
“Dit werk was echt een collectieve inspanning, er is een groot creatief team dat ook het
kostuumontwerp en het toneelmanagement omvat. Er zijn vijf componisten en vijf schrijvers. Van de schrijvers is Sarah Sluimer de hoofdschrijfster die ook verantwoordelijk was voor de uiteindelijke structuur. We hadden een paar bijeenkomsten om te praten over de thema’s en wat we van plan waren bij te dragen. Elke schrijver werd gekoppeld aan een componist. Ik werd gekoppeld met Ethan Braun, die ook aanwezig was tijdens de hele repetitieperiode.”
Hoe kreeg je inspiratie voor het schrijven?
“Ik ben zelf ook een van de performers. Ik werd geïnspireerd door de improvisaties in de twee workshopweken die we voor de schrijfperiode hadden, we werkte toen met de helft van de cast. Ik hield van de onmogelijke taak om verhalen van de vergeten mensen te verzamelen. We konden de repetities in januari beginnen met een compleet libretto.”
Wat vind je van het resultaat van het stuk?
”Het is heel spannend om eindelijk een publiek te hebben. De opera heeft veel transformaties gehad en er zijn zo veel verschillende sterke elementen. Het toneelontwerp is erg mooi, de verhalen komen letterlijk van onder de vloer tevoorschijn. Ook al is het materiaal vrij donker, de kostuums, de maskers en de muziek brengen zoveel kleur en levendigheid en met Lisenka’s regie denk ik dat we er echt in geslaagd zijn om de elementen samen te laten werken. Alle verhalen spelen zich af op het toneel. Het is interessant om al die elementen samen te zien en te zien hoe het past bij de muziek en de tekst. Het is een heel intens en mooi proces geweest. Ik voel me erg verbonden met de cast en crew, we hebben een geweldige groep mensen bij
elkaar gebracht.”
Waarom wilde je aan het stuk meewerken?
“De thema’s zijn erg sterk, het gaat over dood en moederschap en de viering van alles wat we achterlaten. En dit collectieve proces is een echte leerervaring geweest met zo’n bijzondere groep mensen. Ik ben heel blij dat ik deel mag uitmaken van dit stuk.”
