In 2018 organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. Maar wie zijn die feministen nou eigenlijk, en waar staan ze voor? We stellen ze aan je voor in onze reeks: De Arty Beldate!
Dit keer spreken we met een kunstenaar die zich verdiept in de basisprincipes van de menselijke waarneming, Philip Vermeulen. Zijn allereerste museale solotentoonstelling, “Chasing The Dot,” is nu te zien in Rijksmuseum Twenthe. We praten met Philip over de tentoonstelling, zijn inspiratie en hoe hij zijn weg in de kunst heeft gevonden.
The TittyMag: Hoi Philip, Wat betekent kunst voor jou?
Philip Vermeulen: Kunst is voor mij een wonderbaarlijk, magistraal, optimistisch proces. Je hebt ideeën, en die komen tot leven door te lezen, te denken, dingen te doen, maar ook door te lummelen en niets te doen. Of juist door te spelen, te maken en te klooien. Die ervaringen en emoties worden dan samengesmolten tot iets wat voor mij persoonlijk is, maar ook universeel. Kunst biedt de mogelijkheid om te communiceren met het onbewuste en een verbinding te maken met iets dat groter is dan onszelf.
TTM: Dat klinkt fascinerend. Hoe is eigenlijk jouw kunstreis begonnen?
Philip: Mijn reis in de kunst begon met veel experimenteren en doorzetten. In eerste instantie wilde ik helemaal geen kunstenaar worden. Het was meer een proces van eliminatie van wat ik niet wilde. Op de filmacademie raadden ze me aan om naar de kunstacademie te gaan, wat uiteindelijk heel goed bleek te passen. Ik begon op Sint Joost in Breda en ging daarna naar Den Haag, naar de Interfaculty of Art Science. Daar viel alles op z’n plek.
Flying (2024) van Philip Vermeulen, foto door Lars Smook
TTM: Je werk is nu te zien in jouw nieuwe solotentoonstelling “Chasing The Dot” in het Rijksmuseum Twenthe. Kun je daar iets over vertellen?
Philip: Natuurlijk. In het Rijksmuseum Twenthe hebben we de hele eregalerij compleet getransformeerd en verbouwd. Het zijn acht zalen met zes grote kunstwerken, waar je een soort droomreis doorheen kunt maken. Het gaat van licht naar donker, van object naar introspectie. Het is een aantrekkelijk maar soms ook angstaanjagend avontuur. Bij “Chasing the Dot”, zoals de tentoonstelling heet, is er een grote ruimte met een veld van kansen. Het is een ruimte waar haast geen architectuur meer in zit. Het is eigenlijk een soort van kijken met je ogen dicht. En daarin gaat het werk over de fysieke eigenschappen van licht. De vraag is of je kunt rijmen met licht en een lichtgedicht kunt maken. Dat is superinteressant, omdat je op dit moment een stip ziet en door op een speelse manier te ontdekken, blijft de installatie haar eigen hartslag en onderzoek behouden.
TTM: Wat was de inspiratie voor deze tentoonstelling?
Philip: De inspiratie kwam voort uit het spelen met de installatie zelf en het verkennen van grenzen. Bij elke installatie is er een andere speelmethode. Bij “Chasing the Dot” gaat het over de fysiek van licht. Het werk nodigt je uit om licht op een speelse manier te ontdekken en te rijmen met licht te maken.
Chasing The Dot (2021 – ongoing) door Philip Vermeulen, foto credits door Koen Klevits
TTM: Dat klinkt echt heel cool. Heb je al reacties van bezoekers ontvangen?
Philip: Ja, zeker. Ik vind het echt heel bijzonder om met andere mensen, die je kent of niet kent, naar mijn werk te kijken. Het is geweldig om te zien hoe mensen reageren, of ze het nu fantastisch vinden of juist verschrikkelijk. Sommigen worden zelfs misselijk of vinden het te heftig. En het is ook best wel heftig. Het gaat ook daadwerkelijk ergens over, maar dat is juist wel leuk omdat je dan kunt connecten met mensen die het echt voelen. Het geeft ze de ruimte om een heel ander verhaal te vormen in hun hoofd. Omdat ik niet opleg waar mijn werk over gaat, krijgen mensen veel ruimte om zelf na te denken, en dat zorgt voor heel verschillende interpretaties.
TTM: Heel interessant. Heb je nog speciale kunstvormen of kunstenaars die jou inspireren?
Philip: Absoluut, ik ben veel bezig met kinetische kunst, fenomenen, muziek en geluid. Een van de kunstenaars die ik echt bewonder, is Maryanne Amacher. Ze is een van de mooiste geluidskunstenaars van de afgelopen 60 jaar en heeft bij een aantal grootheden gestudeerd, maar ze is uiteindelijk haar eigen weg gegaan. Het is alsof er een uitdijende spiraal van invloedrijke mensen is, die ik supervet en inspirerend vind. Soms vergeet ik ze een half jaar, maar dan komen ze weer terug en pak ik al mijn boeken erbij om me opnieuw te verdiepen. Het is heerlijk om werk van anderen te bestuderen, vooral als het totaal niet gerelateerd is aan mijn eigen werk. Het zorgt er toch weer voor dat het op een bepaalde manier gaat resoneren met wat ik zelf doe. Dat helpt me om vanuit een ander perspectief naar mijn eigen werk te kijken.
Fanfanfan (2024) door Philip Vermeulen, foto door Lotte Stekelenburg
TTM: En Philip, laatste vraag… tot wanneer zijn jouw prachtige, immersieve werken te zien in Rijksmuseum Twenthe?
Philip: De tentoonstelling “Chasing The Dot” is te bewonderen tot en met 5 januari, dus kom zeker langs!
