Als wij niet naar de kunst toe kunnen, halen we de kunst (en de makers) maar naar ons. Gezondheid gaat voor: logisch, maar dit heeft wel vervelende gevolgen voor de culturele sector. Exposities worden gecanceld en evenementen afgelast. Wij zetten deze mensen, van illustratoren en fotografen tot schrijvers en dansers, daarom de komende tijd ‘In The Spotlight’. Zo kunnen zij hun belangrijke verhalen en werken alsnog met de wereld delen. Dit keer vragen we Daphne Gakes hoe het is om een creatieveling in quarantaine te zijn.
The TittyMag: Wie ben je en wat doe je precies?
Daphne Gakes: Ik ben theatermaker en schrijver. Pas geleden heb ik een boek geschreven genaamd ‘Ik, Daphne Gakes’, wat ook een gelijknamige show is. Daarmee zou ik door het hele land touren. Ik zou dus net beginnen toen de corona uitbrak.
TTM: Hoe ervaar je deze periode?
DG: Best wel dubbel. Aan de ene kant is het een kans om mezelf opnieuw uit te vinden. Ik ben nu al vijf jaar als een paard met oogkleppen op aan het rammen, omdat ik vind dat ik veel moet produceren. Soms kan ik die productiedrift helemaal omarmen, en soms helemaal niet. Aan het begin van de crisis kwam er een streep door mijn agenda en werd ik een soort nieuwsjunk, ik wilde over alles up to date blijven. Daar ben ik inmiddels al wel mee gestopt. Ik wilde toch weer terug naar mezelf en mijn eigen kleine directe woonomgeving. Ik merk dat ik daar toch gelukkiger van wordt, dan heel erg bezig zijn met wat er zich in de media te zien is. We willen allemaal graag duidelijkheid, maar er is geen duidelijkheid.
Wat ik heel leuk vind is dat tijd een nieuwe definitie krijgt. Tijd was voor mij altijd heel schaars, de dag die vloog voorbij. Nu ik voor alles de tijd heb, gaat het tempo best omlaag. Ik ben als een slak mezelf aan het manifesteren. Er is ook ruimte voor leuke gesprekken, ik heb nog nooit zoveel gebeld als nu. Tijd, daar geniet van, maar soms vind ik het ook echt uitzichtloos. Want het past gevoelsmatig niet bij mijn natuurlijke tempo. Wat ik ook erg mis is een externe prikkel. Ik houd ook van positieve werkstress.
TTM: waar ligt je focus op dit moment?
DG: Mijn focus licht op dit moment bij het verkopen va mijn boek. Het was heel moeilijk om met mijn boek de media binnen te komen, want we zijn natuurlijk allemaal in ban van de corona. En aangezien de boekhandels voor een tijd gesloten waren, heb ik grotendeels de eerste oplage van mijn boek gekocht. Nu ben ik mijn boeken online aan het verkopen en daarin schrijf ik persoonlijke berichten bij elke bestelling. Dat loopt echt als een trein! Elke dag gaat er een stapel boeken op de post.
Voor de rest ben ik bezig met schrijven, alleen weet ik nog niet wat. Ik zat te denken aan een column of een nieuw boek. Wat er stil ligt nu is mijn theatershow, daar ben ik zachtjes aan wel weer wat voor aan ‘het rommelen’. Ik blijf vooral van alles maken.
TTG: Hoe kan men elkaar helpen?
DG: Ik voel me echt in zo’n warm bad. Ik krijg onwijs veel liefde van mensen die mijn boek kopen. Ik vind dat ik al erg geholpen wordt. Ik denk dat het heel belangrijk is dat als je je salaris nog hebt, je investeert in mensen die dat niet hebben. Daarbij denk ik dat dit een hele goeie tijd is voor makers om te ondernemen.
TTG: Hoe zie jij de toekomst?
DG: Ik denk, omdat ik nog steeds in contact sta met mijn lezers en de media, dat ik misschien daardoor positief blijf. Een soort actie reactie. Over de toekomst kan ik verder niks zinnigs zeggen, want dat is precies wat deze tijd is. Volgens mij is het de uitdaging om in het nu te blijven. De situatie verandert al zo snel, de toekomst is nog zo onvoorspelbaar. Het heeft ook daardoor niet veel zin om daar uitspraken over te doen.
