Als wij niet naar de kunst toe kunnen, halen we de kunst (en de makers) maar naar ons. Gezondheid gaat voor: logisch, maar dit heeft wel vervelende gevolgen voor de culturele sector. Exposities worden gecanceld en evenementen afgelast. Wij zetten deze mensen, van illustratoren en fotografen tot schrijvers en dansers, daarom de komende tijd ‘In the Spotlight’. Zo kunnen zij hun belangrijke verhalen en werken alsnog met de wereld delen. Rachel Rumai is schrijver, dichter en spokenwords artist. Deze week vragen we haar hoe zij omgaat om ‘creative in quarantine’ te zijn.
Rachel werkt als freelance docent bij School der Poëzie. En organiseert het festival Zus en Zo, wat op 13 maart zou plaatsvinden. Een festival om een ode te brengen aan iedereen die zich als vrouw identificeert, en om diversiteit en inclusiviteit te vieren. Rachel is ook een van de woordkunstenaars die je kunt vinden bij Paquet, een online platform voor artiesten en kunstenaars.
The Tittymag: Hoe ben je begonnen met het festival Zus en Zo?
Rachel: Ik ben dit initiatief begonnen met School der Poëzie. Ik geef les aan middelbare scholen over heel Nederland. Dat doen we om leerlingen te introduceren aan poëzie. Dit zijn vaak jongeren die niet snel met poëzie of (woord) kunst in contact komen. Dit is voor schrijvers ook een leuke baan om te doen naast hun werk. Zus en Zo is ondertussen uitgegroeid naar een groot festival. Het festival stond dit jaar op de planning, maar helaas hebben we dit door de crisis moeten verschuiven naar een nieuwe datum.
TTM: Hoe ervaar je deze periode?
R: Deze periode heeft goede en slechte kanten. Ik sta veel op het podium en voor de klas. Daarnaast geef ik workshops in musea, onder andere in het Van Gogh museum. Door de crisis is veel van mijn werk verandert omdat dit allemaal gesloten is. Hierdoor heb ik ineens veel tijd over. Deze vrije tijd probeer goed te benutten. Toch is elke dag is anders. De ene dag heb ik veel energie en inspiratie en sommige dagen is dat wat lastiger. Wel heb ik nu eindelijk tijd om dingen voor mijzelf te creëren. Ik houd mij nu bezig met het schrijven van mijn eerste boek. Ik heb geluk met een appartement waar ik mij veilig voel en goed kan werken, ik besef nu vooral dan ooit wat een privilege dat is.
TTM: Hoe kan men elkaar helpen?
R: We kunnen elkaar helpen door niet te veel in je eigen bubbel te leven. We maken allen hetzelfde mee. Het zorgen voor andere begint bij jezelf, wat kan jij in je omgeving doen voor anderen? Dit kunnen kleine dingen zijn, zoals het werk kopen van je favoriete kunstenaar, boodschappen meenemen voor je buurvrouw of een luisterend oor te zijn voor iemand die zich eenzaam voelt, of een moeilijke thuissituatie heeft. Dit kan al bijvoorbeeld door het tekenen van de petitie van Dwars, om de abortushulpverlening toegankelijk te houden voor vrouwen die hun huis niet kunnen verlaten.
TTM: Waar ligt je focus op dit moment?
R: Mijn focus ligt op schrijven en tegelijkertijd toegankelijk te blijven voor de mensen die mij nodig hebben. Dit probeer ik af te wisselen Het boek waar ik momenteel aan schrijf vertelt de verhalen van de vrouwen uit mijn familie, hiervoor ben ik al een jaar bezig met een onderzoek over mijn familiegeschiedenis. Het originele plan was, om voor mijn onderzoek te gaan reizen naar Curaçao, Venezuela en Libanon. Om in gesprek te gaan met familieleden, archieven te bezoeken en de plekken waar de verhalen zich hebben afgespeeld beter te leren kennen.
TTM: Is er nu ruimte voor extra inspiratie? En uit het zich op een creatieve manier?
R: Er is nu eindelijk tijd om te lezen. Ik heb zoveel boeken waar ik nooit de tijd voor heb gehad. Een boek lezen vind ik inspirerend en rustgevend. Door te leren, duik je in de gedachten en werelden van een schrijver. Het is een kunstvorm die je niet kan consumeren zonder daar iets voor terug te doen. Je stopt tijd en moeite om een boek te lezen, en geeft het je hele aandacht. Ook is het nu een mooie tijd om in contact te komen met dingen waar je normaal niet in contact zou komen. Ik luister nu bijvoorbeeld veel naar klassieke muziek in plaats van Hip Hop en Spaanstalige muziek
TTM: Hoe zie je de toekomst?
R: Ik hoop dat we in de toekomst anders omgaan met onszelf, de maatschappij en de wereld. Deze crisis is namelijk ook zelfreflectie, over hoeveel we consumeren, vervuilen en verbruiken. Het is daarom erg belangrijk dat daar verandering in gaat komen en meer bewustwording. Tijd voor een wake-up call.
Wil je meer zien van Rachel Rumai? Bekijk hier haar Instagram en website. Of meld je aan bij Paquet!
