Je beleeft elk moment maar één keer; en daar zit zowel schoonheid als verdriet in

Ken je dat vreemde gevoel in je lichaam wanneer je de ochtend na een concert wakker wordt? Je denkt terug aan de mooie avond en weet dat je deze voor altijd zult koesteren, maar ergens is het ook jammer dat het voorbij is. Natuurlijk zullen er nieuwe concerten en andere feesten komen, maar toch voelt het bitterzoet. Je beleeft elk moment maar één keer; en daar zit zowel schoonheid als verdriet in. 

Afgelopen week werd ik wakker met ditzelfde gevoel. Ik voelde me niet verdrietig, maar ook niet echt blij. Het enige wat ik wist, was dat ik gisteren nooit meer terugkreeg. De herinneringen zouden voortleven in mijn hoofd, maar het zou nooit meer precies hetzelfde zijn.
Is dat erg? Ik weet het niet. Eerlijk gezegd, denk ik van niet. Als geen enkel moment meer uniek zou zijn, viel er toch niets meer te vieren? Momenteel worden we gedwongen om van die ene keer, de allerbeste keer te maken. Wie weet zouden we de kwaliteit van onze herinneringen wel verwaarlozen, als we ze toch duizendmaal opnieuw konden beleven.

Ik ben een enorme perfectionist, dus mijn herinneringen aan kunnen passen lijkt op het eerste gezicht ideaal. Het kan altijd beter, zeg ik elke dag tegen mezelf. Maar als ik verder denk en terug ga naar al die mooie momenten die ik beleefd heb, begin ik te twijfelen. Natuurlijk kun je altijd iets vinden om ontevreden over te zijn. Maar de avonden die misschien imperfect leken of anders gingen dan ik verwacht had, waren soms ook de avonden waardoor ik achterbleef met dat vreemde gevoel in mijn lichaam. Als ik me zo kan voelen, dan hoeft er toch eigenlijk niets te veranderen? Moet ik niet gewoon genoegen nemen met de perfectie van imperfecte gebeurtenissen? Natuurlijk niet altijd, zeker niet. Maar waarom zou ik mezelf opvreten over de minuscule details, van een verder magisch moment?

Het gevoel in mijn lichaam herinnert mij eraan dat ik (nog) meer in het moment moet leven. Dat vind ik eng, want als het zou kunnen zou ik het liefst de komende tien jaar vooruit plannen. Maar ik zie ook dat wanneer ik dat dwangmatige gevoel van alsmaar moeten loslaat, ik me het fijnst voel. Als ik gisteren, tijdens mijn diploma-uitreiking, de hele dag bezig was geweest met mijn vervolgopleiding, was ik anders wakker geworden. En dat wil ik niet. Ik zou de rest van mijn leven met dat vreemde gevoel in mijn buik rond willen lopen, als het betekende dat ik vrijer en vrolijker kon leven.

Gerelateerd

Scroll #19 wie is Lara Schnitger?

De dagen zijn niet alleen bestemd voor urenlang scrollen door TikTok of Insta in bed, maar ook voor een goede dosis scrollen door Kunst! Daarom lichten we speciaal voor jou iedere week een kunstenaar uit. In deze editie staat de kunstenaar Lara Schnitger centraal. Van textiel tot performance, alles om

Lees meer »

 ‘Het moeten absoluut geen colleges worden, kunst is van iedereen.”

In de VPRO Gids vertellen Cathelijne Blok en Paul Rem over hun nieuwe podcast Maffe Meesterwerken, waarin ze wekelijks een bijzonder kunstwerk en het verhaal erachter bespreken. Van Catharina de Grote tot Cindy Sherman – elke aflevering duiken ze in kunststromingen, geschiedenis en idiote verhalen. Blok, oprichter van The TittyMag, brengt een

Lees meer »

Waar staan we nu echt?

Hoe staat het met de positie van vrouwelijke kunstenaars in musea en op kunstbeurzen? Worden de spelregels van de kunstmarkt herschreven? Tijdens deze inspirerende Art Talk neemt onze oprichter en kunsthistoricus Cathelijne Blok je mee in een gesprek vol prikkelende vragen en nieuwe inzichten. Ze gaat in gesprek met: Samen

Lees meer »

How to survive goede voornemens!

Een grote tip van een ervaringsdeskundige Het is 1 januari als ik dit schrijf en ik ben net wakker geworden op een bank. Niet in m’n eigen kots en tussen de flessen gelukkig 😉 Misschien had je vandaag een andere start en werd je krokant en ergens in de middag

Lees meer »

Maffe Meestwerken

In deze nieuwe podcastserie, Maffe Meesterwerken voor Omroep MAX nemen kunsthistorici Paul Rem en Cathelijne Blok je mee langs iconische kunstwerken en de personen die ze zo bijzonder maken. Van het levend kunstwerk Mathilde Willink in het beroemde portret van Carel Willink, tot Judith en Holofernes van de Italiaanse kunstenaar Artemisia Gentileschi. Deze

Lees meer »

Dat proces voelt bijna magisch.

In 2018 organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. Alleen wie zijn die feministen nou eigenlijk en waar staan ze voor? Wij

Lees meer »

Scroll #18: Wie is Lavinia Schulz?

Op een foto, genomen tijdens een kunstfestival in Hamburg in februari 1922, staat een stel. Men vermoedt dat Lavinia Schulz (1896–1924) en Walter Holdt (1899–1924) daarop te zien zijn, hoewel dit niet met zekerheid te zeggen is. Als het inderdaad zij zijn, is dit de enige bekende foto waarop ze

Lees meer »

The Titty Platform

Currently by invitation only. Still think you're the right fit?