Woman.
Alleen.Voel jij je dat soms? Alleen? Je loopt door drukke straten. Begeeft je op drukke borrels en bent altijd omgeven door al jouw vrienden. Maar toch voel je je zo. Alleen. Maar waarom? Voel je je niet gezien? Nee dat is het niet. Of voel je je soms niet begrepen? Is dat het dan wel?
Maar wacht. Maakt het uit waarom je je soms zo voelt? Je mag toch soms ook even alleen zijn. Of ben je daar dan bang voor? Maar waarvoor? Je mag je best soms verstoppen voor alles om je heen. Gewoon even weg zijn uit die massa. En verschuilen onder 1 grote warme deken en dan een moment helemaal weg. Even weg van alles. En alleen zijn. Want alleen zijn is goed.
Of mag het niet van jezelf? Ben je bang om toe te geven aan dat gevoel? Want is het erg om even alleen te willen zijn? Ben je bang voor die zelfconfrontatie? Of het gevoel van iets missen.
Beide situaties zouden je niet bang moeten maken. Want jij bepaalt het. Jij bepaalt of je een confrontatie met jezelf wilt aangaan of dat je je toegeeft aan dat gevoel van FOMO.
Je kan toch ook blij zijn met jezelf. Dat gevoel van het tevreden zijn met wie je bent, waar je voor staat en dat jij het zelf maakt.
Een oud gezegde zegt het al: “je komt en gaat alleen.”. En hoe? Ja dat bepaal je lekker zelf!
