Danielle van Grondelle heeft maat 40/42 en is een succesvol plus-size model. Het model reist de hele wereld over en liep als eerste Nederlandse plus-size model een modeshow tijdens New York Fashion Week. Haar carrière is bijna niet meer bij te benen en ze wordt gezien als voorbeeld voor vele vrouwen. Hoe belangrijk is een voorbeeldfunctie? En moeten wij als vrouwen een voorbeeldfunctie aannemen voor elkaar of moeten we vertrouwen op onze eigen krachten?
TheTittyMag: We leven in een maatschappij waarin een gezond lichaam heel erg belangrijk is, maar wat is dat volgens jou?
Danielle van Grondelle: Een gezond lichaam is voor iedereen verschillend. Ik ben met mijn maat 42 mijn gezonde versie en een andere vrouw is haar gezonde versie met een maatje 34. Ik denk dat, als je je gezonde versie bent, je niet heel veel moet laten of doen behalve wat goed voelt. Dus de ene week ga ik trouw naar de sportschool en de andere week bestel ik lekker een gebakje als ik daar trek in heb. Een gezond lichaam is een ideaal lichaam voor mij, maar daarbij hoort natuurlijk een gezonde geest.
TTM: Vind je dat we hier te veel mee bezig zijn?
DvG: Ja ik vind dat vrouwen erg hard kunnen zijn voor zichzelf, het is vaak niet goed genoeg, soms zelfs nooit genoeg. Je wilt niet terug kijken op je fotos en denken “hèh, had ik die bikini maar gewoon aangedaan, ik had een prachtig figuur”.
TTM: Hoe uit zich dit vandaag de dag?
DvG: Veel vrouwen durven niet in bikini op het strand! Ik vind dat zo zonde! Ik hoop, dat ik met mijn werk als plusmodel als een soort voorbeeld kan dienen en zo kan bijdragen aan een positiever zelfbeeld. Ik wil laten zien, dat schoonheid in alle vormen en maten komt.
TTM: Is het oppervlakkig om zo veel bezig te zijn met ons uiterlijk?
DvG: Van die vrouwen? Nee ik denk meer dat het te maken heeft met de (social) media en alle gefotoshopte werkelijkheden, die we zien in de modebladen. Deze vrouwen spiegelen zich aan een droombeeld waar de modellen zelf niet eens aan voldoen. Alle make- up, licht en ander techniek, die erbij komt kijken, maken het een niet realistisch iets.
TTM: Zijn we te streng voor onszelf?
DvG: Jazeker, ik vind van wel.
TTM: Denk je dat we ooit minder streng voor onszelf kunnen worden?
DvG: Ja dit moet veranderen, ik hoop op een toekomst met nog meer diversiteit in de modewereld. Met diversiteit bedoel ik diversiteit in maat, kleur,leeftijd etc. Ik zie al kleine stapjes die we maken, ik heb bijvoorbeeld nu al 6 keer meegelopen met New York Fashion Week. Voorheen werden hier alleen de superslanke modellen voor geboekt, maar er valt nog zoveel meer te bereiken. Diversiteit is prachtig, laten we dat ook vieren.
TTM: Maar kunnen we dit doorbreken?
DvG: Denk dat er bepaalde dingen zijn in de modewereld, die altijd zo gedaan werden. Het is altijd eng om als eerste een stap te maken naar verandering, maar door die stap te maken, creëren we wel een betere toekomst en een beter voorbeeld voor alle verschillende vrouwen in alle soorten en maten.
TTM: Jij lijkt ontzettend veel positiviteit uit te stralen.. Hoe kijk jij naar jezelf?
DvG: Ik ben blij met mezelf, ik ben mijn gezonde versie en ik omring me met fijne mensen. Vroeger was je meer bezig met de mening van anderen, maar nu is het minder belangrijk hoe bepaalde mensen over je denken. Ik heb mijn cirkel van fijne mensen en de rest is niet meer van belang.Ik weet ook, dat het heel belangrijk is om een goed hart te hebben en dank een deel van mijn succes aan m’n nuchtere (werk)houding. Er kunnen altijd dingen beter, maar zoveel dingen ook slechter dus ik ben blij met wie ik ben. Ik ben dankbaar voor mijn gezondheid, de mensen van wie ik hou, en mijn werk.
TTM: Ben je hierin veranderd?
DvG: Nee ben eigenlijk altijd zelfverzekerd geweest, denk dat dat door mijn opvoeding komt. Mijn ouders hebben me altijd heel erg gesteund en me altijd laten weten dat ik goed genoeg ben. Ook dat er een tijd zou komen dat de modewereld zich zou aanpassen aan mijn soort schoonheid. Ik ben altijd dankbaar geweest. Zo vertelde mijn vader me, dat ik van kleins af aan al mensen wilde helpen die het minder hadden. Zo ging ik vroeger eten brengen naar een zwerver in de buurt en wilde ik benen maken voor een man zonder benen in Thailand.
