Moest je huilen, lachen of raakte je er compleet van in de war? Wat was jouw gevoel bij dat ene kunstwerk dat maar in je hoofd bleef hangen?
Een kunstwerk kan veel met je doen. Het laat je soms opnieuw kijken naar een onderwerp, de geschiedenis of zelfs de toekomst. Kunst heeft altijd een grote rol gespeeld in de samenleving. We kunnen door middel van kunst anders kijken naar onze omgeving en situatie. Het is een mooie manier om emoties te verwerken, nieuwe inzichten te krijgen of iemand uit te dagen om anders te denken. Daarom vragen wij naar het favoriete werk van krachtige voorlopers en opvallende spraakmakers. Deze keer spreken we met danser Alysha Thompson.
Wat betekent kunst voor jou?
“Kunst is een manier om jezelf te uiten. Je stopt er je emoties, energie en tijd in – en het resultaat is een reflectie van een deel van jou.
Er zijn zoveel verschillende kunstvormen – ik houd me vooral bezig met muziek, dans en het schrijven van teksten. Maar ik gebruik ook mijn haar om mezelf te uiten, daarom zie ik dit ook als kunstvorm.”
Herinner jij je eerste ervaring met kunst nog?
“Ik kan mijn eerste ervaring niet echt herinneren. Ik ben niet echt opgegroeid met veel dans of muziek om me heen, maar het is zeker iets wat me altijd al heeft geïnteresseerd. Ik kan me wel herinneren hoe ik me voelde wanneer ik danste, zong of een tekst schreef. Ik voelde me vrij, echt mezelf. Zo voel ik me nu nog steeds wanneer ik me bezig houd met kunst – en ik merk ook dat mijn liefde voor kunst met de dag groeit.”
Welke dansstijl trok jou als eerste aan?
“Toen ik jonger was, wilde ik graag op breakdanceles. Ik liep een keer door het park en zag een paar dansers die een zeil hadden meegenomen en hierop gingen breaken. Ik was onder de indruk van alle moves en tricks die ze deden, maar wat me het meest is bijgebleven, was hun energie. Ik voelde de onderlinge waardering tussen deze dansers die hun kunstvorm met elkaar deelden.
Toen ik begon met trainen, heb ik meegedaan aan een paar breakbattles. Maar in deze tijd had ik nog veel last van faalangst, dus ik keek er steeds eigenlijk heel erg tegenop. Uiteindelijk ben ik om deze reden gestopt met breaken, maar het is een kunstvorm die ik altijd prachtig zal blijven vinden.”
Wat is op dit moment jouw favoriete stijl?
“Mijn favoriete stijl is hiphop, zowel om naar te kijken als om zelf te dansen. Wanneer ik dans, kan ik ontroerd raken, maar ik kan ook helemaal in die hype komen, vooral wanneer ik met anderen dans. Ik ben geboren in de Verenigde Staten, dus de oorsprong van de gehele hiphopcultuur heeft me altijd erg aangesproken. I feel like it’s something in my roots.
Wanneer we in een groep gaan freestylen, ben ik nog altijd best zenuwachtig. Ik denk vaak: dit ziet er niet uit, waarom gaat het nou fout, et cetera. Maar ik leer dit steeds meer los te laten tijdens een freestyle en als dat lukt, voel ik me echt vrij.”
Waar komt je liefde voor dans vandaan?
“Ik ben altijd onder de indruk geweest als ik mensen zag dansen, ongeacht de stijl. Ik vind het mooi dat je als danser echt een verhaal of een gevoel kunt overbrengen. Je stelt jezelf namelijk best wel kwetsbaar op.
Door te dansen en te bewegen, kun je emoties ook beter verwerken. Als je danst, communiceer je met de mensen om je heen, maar vooral met jezelf. Niet in woorden, maar in bewegingen. Dit is denk ik iets wat ik van jongs af aan heb gevoeld wanneer ik danste.”
Wie inspireert jou?
“Ik word geïnspireerd door mijn omgeving. De dingen die ik hoor, de natuur, mijn gevoelens, eigenlijk alles.
Ook word ik als danser geïnspireerd door andere dansers om mij heen. Als je samen danst, geef je elkaar inspiratie en energie. Dat vind ik heel mooi en daar ben ik anderen erg dankbaar voor.”
