Moest je huilen, lachen of raakte je er compleet van in de war? Wat was jouw gevoel bij dat ene kunstwerk dat maar in je hoofd bleef hangen?
Een kunstwerk kan veel met je doen. Het laat je soms opnieuw kijken naar een onderwerp, de geschiedenis of zelfs de toekomst. Kunst heeft altijd een grote rol gespeeld in de samenleving. We kunnen door middel van kunst anders kijken naar onze omgeving en situatie. Het is een mooie manier om emoties te verwerken, nieuwe inzichten te krijgen of iemand uit te dagen om anders te denken. Daarom vragen wij naar het favoriete werk van krachtige voorlopers en opvallende spraakmakers. Deze keer spreken we met de oprichters van Opperclaes, Linda van der Vleuten en Bruce Tsai-Meu-Chong!
Wat betekent kunst voor jullie?
Linda van der Vleuten: ”Er is geen leven zonder kunst. Het kan iets emotioneels zijn en ook meteen iets persoonlijks. En iets hoeft niet in een museum te hangen met een bordje erbij om kunst te zijn. Voor mij is kunst een visueel beeld waar ik verliefd op kan worden.”
Bruce Tsai-Meu-Chong: ”Kunst is mijn werk, maar ook iets waar ik na mijn werk nog ontzettend van geniet. Zonder kunst, muziek en literatuur zal er voor mij dus weinig overblijven. Kunst is een alomvattend iets dat de wereld vormgeeft en bij elkaar houdt.”
Herinneren jullie je eerste ervaring met kunst?
Tsai-Meu-Chong: ”Mijn peetoom is kunstenaar, op jonge leeftijd werd ik door mijn ouders al meegenomen naar exposities. Verder ging ik met veel mensen om die een voorbeeld voor mij waren. Vrienden en kennissen waren altijd bezig met tekenen en creëren. We deelden dezelfde interesses en zo ben ik er ook ingerold.”
Van der Vleuten: ”Ik kom uit een klein Limburgs dorpje. Als ik op bezoek ging bij mijn oma, hingen er schilderijtjes aan de muur, vooral stillevens met bloemen. Daar vond ik in eerste instantie niet veel van, maar toch vielen ze me altijd op. Later in datzelfde dorpje werd er een beeld onthuld dat allemaal emoties en vragen met zich mee bracht onder de buurtbewoners. Hoe hebben ze dat daar toch durven neer te zetten? Jarenlang is dat het onderwerp van gesprek geweest. Gek genoeg vind ik het steeds mooier worden. Dit beeld heeft zoveel opgeroepen en gedaan met de mensen, dat vind ik fascinerend.”
Hoe is de interesse in kunst gegroeid?
Van der Vleuten: ”Als klein meisje was ik al voortdurend bezig om mijn eigen naam telkens opnieuw op te schrijven, elke keer in een nieuw ontwerp. Boeken vol had ik verzameld, waarop mijn moeder een keer zei dat ik naar de kunstacademie moest gaan. Blij met het feit dat er zo’n school bestond, ben ik me daarop gaan oriënteren. Vanuit dat inzicht ben ik anders gaan kijken naar de wereld. Kunst is een vak en niet zomaar een schilderijtje aan de muur van je oma.
Tsai-Meu-Chong: ”Ik heb ook ouders die de wens om te studeren aan de kunstacademie stimuleerden. Binnen de familie bestond creativiteit, de kunstacademie werd dus als een serieuze studie gezien. Voor de buitenwereld is dat soms wat moeilijker te begrijpen. Het is ook niet makkelijk uit te leggen. De kunstacademie is een moeilijke opleiding.”
Van der Vleuten: ”Waar sta jij? Wat vind jij? Wat vind jij mooi? Die zelfreflectie op een jonge leeftijd was vaak best heftig. Je komt jezelf wel tegen.”
Wanneer werd het voor jullie duidelijk dat je de kunstwereld in wilden gaan?
Tsai-Meu-Chong: ”Na mijn studie ben ik altijd bezig gebleven met kunst. Ik organiseerde exposities met collega’s en had altijd een bijbaan waarvan ik wel wist dat het een bijbaan was. Ik had geen ambitie om daar mijn fulltime baan van te maken. Kunst was iets wat ik deed, ik voelde verder geen keuze, het was vanzelfsprekend.”
Van der Vleuten: ”Werken in de kunstwereld is het hebben van een eindeloos doorzettingsvermogen en een beetje geluk. In tegenstelling tot Bruce ben ik niet gelijk doorgegaan na mijn opleiding. Ik vond het heel tof, maar ook verwarrend.
Ik was kwijt wie ik was. Drie en een half jaar heb ik totaal iets anders gedaan – en daarna voelde ik dat ik terug moest. Toen zijn we Opperclaes begonnen. Achteraf gezien wist ik dus eigenlijk pas vrij laat dat ik me in de kunstwereld wilde begeven. Ik moest er eerst uitstappen om te weten dat ik er gelukkig was.”
Wil je meer weten over Linda en Bruce? Volg ze dan op Instagram!
Beeld: Willem de Kam
