Moest je huilen, lachen of raakte je er compleet van in de war? Wat was jouw gevoel bij dat ene kunstwerk dat maar in je hoofd bleef hangen?
Een kunstwerk kan veel met je doen. Het laat je soms opnieuw kijken naar een onderwerp, de geschiedenis of zelfs de toekomst. Kunst heeft altijd een grote rol gespeeld in de samenleving. We kunnen door middel van kunst anders kijken naar onze omgeving en situatie. Het is een mooie manier om emoties te verwerken, nieuwe inzichten te krijgen of iemand uit te dagen om anders te denken. Daarom vragen wij naar het favoriete werk van krachtige voorlopers en opvallende spraakmakers. De komende weken introduceren we het TittyMag-team. Deze keer spreken we met TittyMag-stagiaire Rosalie van der Wolf!
Wat betekent kunst voor jou?
“Kunst is voor mij de ultieme ontsnapping aan de hardheid en de chaos van de wereld. Maar dat betekent niet dat wanneer ik naar kunst kijk, ik alleen maar zoek naar een soort ‘harmoniserende pleister’ voor mijn onbegrip. Ik vind het juist fijn als kunst ontregelt. Ik kan er erg van genieten dat wanneer ik me verhoud tot een kunstwerk, het iets in mij teweegbrengt. Ik kan er boos van worden, het niet snappen of er juist helemaal van ondersteboven raken. Het feit dat het iets in mij triggert, dát vind ik zo bijzonder aan kunst. Het is als het ware alsof het plafond van mijn hersenpan wordt opgetild en ervoor zorgt dat ik tot nieuwe inzichten kom. Ik merk dat wanneer ik zelf op een punt ben in mijn leven dat ik even niet zo goed weet wat ik wil, of wanneer ik ‘s ochtends opsta met een onbestemd gevoel, dat ik dan bijvoorbeeld grijp naar een dichtbundel. Dit bied me een nieuw perspectief en zorgt ervoor dat ik op een andere manier aan mijn dag begin.”
Hoe is het voor jou om nu niet naar musea of galeries te kunnen?
“Ik denk dat het belangrijk is om je fysiek te kunnen verhouden tot een werk, wat nu al heel lang niet kan. Het is voor mij heel belangrijk om in dezelfde ruimte als een kunstwerk. Maar omdat ik dit al een tijd niet heb kunnen doen, focus ik me de laatste tijd op street art – en ben ik de stickerwereld ingedoken. Ik ben meer gaan letten op alle kleine dingen die je tegenkomt op straat.”
Wat was je eerste ervaring met kunst?
“Ik kan me niet specifiek mijn eerste ervaring met kunst herinneren. Kunst was gedurende mijn opvoeding altijd om me heen. Mijn ouders kennen elkaar uit een bandje: mijn moeder was de zangeres en mijn vader de gitarist. Daar werden ze verliefd op elkaar. Toen ik jong was lagen er dus overal muziekinstrumenten; en op mijn vierde begon ik met pianoles. Ook begon ik toen met ballet.
Ik weet nog goed dat ik, toen ik acht jaar oud was, met mijn moeder naar het Kröller Müller Museum ging. Dat gebouw vond ik heel bijzonder. Het was een compleet andere, en voor mij onbekende wereld die verstopt lag tussen de bossen. Ik weet niet eens meer wat we daar gezien hebben, maar het gebouw zelf was een plek waar ik heerlijk kon verdwalen.”
Wat is je favoriete kunstwerk?
“Een favoriet kunstwerk heb ik niet echt, maar ik vond mijn eerste bezoek aan Het HEM in Amsterdam heel indrukwekkend. Na een feestje had ik mijn fiets op het terrein laten staan, dus ging ik de volgende dag terug om hem op te gaan halen. Toen dacht ik: ik kan net zo goed het museum bezoeken. Alles wat er tijdens deze expositie tentoongesteld werd, was voor mij een verzameling lievelings kunstwerken. Er hing onder andere werk van Dana Lixenberg, een fotograaf die prachtig werk maakt.’
Toen ik later terugkeerde voor de tentoonstelling Chapter 3HREE, stond er in een lege hal een soort robotinstallatie: ‘The mad king in chains’ van Bram Ellens. Ik stond daar in een donkere hal met gedimde lichten. De robot stond vastgeketend achter een traliehek en had een dierlijke manier van bewegen, het was echt een soort beest. In eerste instantie startte hij zijn bewegingen rustig, maar de bewegingsreeks duurde ongeveer tweeënhalve minuut, waarin dit steeds heftiger werd. Het leek alsof hij zich van zijn ketens wilde ontdoen. Ik vond het een heel intrigerend kunstwerk en heb er lang naar gekeken. Voor mij symboliseerde het de kracht van de technologie.”
Je zei ook dat je tegenwoordig meer zocht naar street art. Heb je een favoriet?
“Eén van mijn lievelings street art-kunstwerken is de sticker van mijn goede vriendin Dorien, beter bekend als ‘het zusje’. Zij heeft van en een oude middelbare schoolfoto van zichzelf een sticker laten maken. Op die foto is ze een symbolisch middelbare schoolkind waarin iedereen zich kan herkennen. Die sticker heeft ze in grote oplage laten afdrukken en is door een heleboel mensen verspreid. Op een gegeven moment werd het een groot mysterie. Wie is dit kind? Waarom kijkt ze zo geniepig? Is ze vermist? Wat voor actie is dit? Mensen snappen er niets van en geven dan hun eigen invulling aan het verhaal. Dat vind ik heel tof. Met name de kracht van die herhaling, overal dezelfde sticker tegenkomen.”
Wil je meer weten over Rosalie? Volg haar dan op Instagram!
