Een kunstwerk kan heel veel met je doen. Het laat je opnieuw kijken naar een belangrijk onderwerp, de geschiedenis beleven of geeft zelfs een inzicht in de toekomst. Het helpt je wellicht om emoties te verwerken, nieuwe inzichten te krijgen of iemand uit te dagen om anders te denken. Daarom vragen wij naar het favoriete werk van krachtige voorlopers en opvallende spraakmakers. Deze week spreken wij met curator publieksprogramma van het Amsterdams museum: Emma Waslander.
Hoi Emma! We kennen je als grand lady van meerdere Museumnacht Amsterdam edities, Amsterdamse IT Girl, spraakmaker en je zet je overal in voor constructieve verandering. Nu curator in het Amsterdam museum, hoe ben je hier eigenlijk terecht gekomen? ‘’ Ik ben altijd al in aanraking geweest met verschillende disciplines van kunst. Vanaf kinds af aan was ik al veel bezig met films, theater en musea. Mijn moeder nam mij vroeger al vaak mee op pad, dus mijn passie voor kunst is er wel met de paplepel ingegoten. Na de middelbare school studeerde ik Museologie. Vanuit deze opleiding was ik bij het Stedelijk museum van Amsterdam gaan werken. Vanaf toen is mijn voorliefde voor hedendaagse kunst ontstaan. Hedendaagse kunst geeft mensen de ruimte om met elkaar in gesprek te gaan, deze vorm voor kunst staat open voor eigen interpretatie.’’
Je bent omgeven door kunst, maar wat betekent kunst voor jou persoonlijk? ‘’ Ik zie kunst heel erg als een taal. Voor mij is het verhaal achter een kunstwerk het belangrijkst, omdat dit verhaal erin voort vloeit wat er uiteindelijk te zien is. Ook het verhaal van de maker van het kunstwerk vind ik altijd heel interessant. Omdat ik met mijn werk hierin verder in doorga. Ik probeer al deze contexten bij elkaar te brengen en dit vorm te geven met een nieuw inzicht. Voor mij is kunst een andere kijk op de wereld.
Bij kunst zijn er geen regels. Kunst is voor jou en iedereen. Kunst is wetteloos en alles omvattend, kunst is het leven. Kunst hoeft niet mooi te zijn het kan ook andere emoties opwekken.’’
Dit lijkt me dan een nogal lastige vraag voor jou, maar wat is jouw favoriete kunstwerk? ”Dit vind ik heel moeilijk om te zeggen, vooral omdat de kunstvorm die mij het meest aanspreekt vaak onconventioneel is en speelt met perceptie van realiteit. Maar een kunstenaar die hier perfect in past met zijn werken is Tino Sehgal. Hij maakt geconstrueerde situaties, eigenlijk een soort van performances. Hij speelt met de percepties van realiteit in geluid, muziek, geografie en installaties. Hij zet bijvoorbeeld artiesten in een donkere ruimte neer. De bezoekers die deze ruimte bezoeken zien niks maar horen van alles en voelen dat er meerdere mensen aanwezig zijn in deze ruimte. De artiesten die om de bezoekers heen staan zijn aan het dansen en maken geluiden. Zij horen bij de performance. Met dit kunstwerk wil Tino een multi-sensoriële club beleving nabootsen. Dit is voor een bezoeker een hele aparte ervaring, vooral in een museum. Er ontstaat een bizar contrast, dit vind ik zo magisch om te zien. Ik vind het geweldig om te zien hoe goed hij kan inspelen op het veranderen van de realiteit.’’
Kan je jouw eerste ervaring met kunst nog herinneren? ‘’Nee, Ik kan mijn eerste ervaring met kunst eigenlijk niet herinneren. Ik kan mij wel nog belangrijke momenten met kunst herinneren. Vroeger hadden wij in de klas kunst kijk uren. Als Amsterdamse basisschool ging je dan naar vijf a zes musea. Ik kan mij nog herinneren dat wij naar Van Gogh, Stedelijk en naar het Rijks gingen. Wat mij het best is bijgebleven is een tentoonstelling in het Stedelijk Museum. In deze tentoonstelling exposeerde zij toen graffitikunst, het waren hele grote doeken beschilderd met de meeste bizarre voorstellingen. De expositie ging over New York, ik kan mij nog goed herinneren dat ik allerlei metro’s zag en dat alles erg bombastisch was afgebeeld. Dit maakte veel impact op mij vooral omdat alle doeken zo groot waren.
Een bijzonder moment wat mij ook nog goed is bijgebleven is toen ik bij het Stedelijk Museum Amsterdam werkte. Ik mocht voor openingstijd al vaak naar binnen. Op zulke momenten waren er geen bezoekers aanwezig in het museum. In alle rust en kalmte kon ik dan rondlopen door het museum. Toen op een dag gebeurde er iets magisch, ik stond stil in een gang van het museum en hoorde naast mij voetstappen. Op dat moment zag ik een grote blauwe zee voorbij mij schuiven, er waren twee mensen het schilderij van kunstenaar Barnett Newman genaamd Cathedra aan het verplaatsen. Dit is een wereldberoemd groot blauw schilderij die veel emoties kan oproepen. Het was een magisch moment.’’
Op de hoogte blijven van Emma Waslander? Volg haar dan zeker op Instagram! O en houd een oogje op onze socials want op de nacht van 5 november organiseren we samen met Emma en Amsterdam Museum iets heel speciaals tijdens Museumnacht Amsterdam!
