Moest je huilen, lachen of raakte je er compleet van in de war? Wat was jouw gevoel bij dat ene kunstwerk, wat maar in je hoofd blijft hangen? Weet je nu weer welk werk het was? Een kunstwerk kan heel veel met je doen. Het laat je soms opnieuw kijken naar een onderwerp, geschiedenis of zelfs de toekomst. Kunst heeft altijd een grote rol gespeeld in de samenleving. We kunnen door middel van kunst anders kijken naar onze omgeving en situatie. Het is een mooie manier om emoties te verwerken, nieuwe inzichten te krijgen of iemand uit te dagen om anders te denken. Daarom vragen wij in deze serie naar het favoriete werk van krachtige voorlopers en opvallende spraakmakers. Wat deed dat ene kunstwerk met hen? En hoe omschrijven ze dat gevoel? Lees het in de nieuwe reeks: ‘ Kunstverhalen’ We beginnen met visual artist AiRich!
The TittyMag: Wat doet kunst met jou?
AiRich: Voor mij is kunst een reflectie van de tijd en een manier om expressie en emoties te uiten. Kunst vind ik terug in alles! Ik herken het in dingen als eten, dieren, natuur en zelfs in voorwerpen zoals auto’s. Ik bewonder graag dingen en mensen. Ik ben thuis geboren en kwam direct in een creatieve omgeving. Het huis waar ik in ben opgegroeid is net een soort galerie. Mijn ouders zijn beide kunstenaar. Mijn moeder bevindt zich meer aan de literatuur kant-, en mijn vader is beeldhouder en grafisch ontwerper. Hij focust zich op batik en beeldhouden. De manier waarop mijn vader kleur gebruikt kan je terugvinden in mijn werk. Hij heeft het nooit uitgesproken, maar ik denk dat hij het wel weet. Daarin is hij mijn grote inspiratie. De kleuren die ik gebruik zijn een opvallende factor in mijn werk. Mijn ouders hebben mij op persoonlijk en artistiek vlak altijd gestimuleerd. Zo hebben zij mij altijd trots laten zijn op wie ik ben, op mijn roots, en community. Als ik ergens niet blij over was, leerde ik het te verbeteren. In het begin van mijn artistieke carrière, wist ik al heel goed wat ik wilde, en door de opvoeding van mijn ouders wist ik al goed hoe ik dat moest verwerkelijken. Voor mij is de wereld altijd een kunstzinnige plek geweest. Het is er met de paplepel ingegoten. Zoals een bakkerskind een bakker zal worden, het kind van een advocaat rechten zal studeren, werd ik als kunstenaarskind ook kunstenaar.
TTM: Wat is jouw favoriete kunstwerk?
AiR: Er zijn zoveel kunstwerken die ik geweldig vind en als mijn favoriet wil noemen. Op dit moment is er een werk waar ik meteen aan denk. Namelijk het werk van de kunstenaar Manzel Bowman, ook bekend als Art x Men. Zijn Instagram bezoek ik regelmatig om aan mijn portie kleuren en inspiratie te komen. De kunst die hij maakt, zijn afro- futuristische collages. Het zijn zulke krachtige beelden, die een reflectie geven van de tijd en de samenleving. Hij laat zijn zwarte identiteit duidelijk spreken in zijn werk. Dat doe ik zelf ook. De kunstenaarsboeken van fotograaf David LaChapelle hebben mij ook enorm geprikkeld om een eigen wereld te creëren. Bij het werk van Manzel Bowman voelt het alsof ik in een tijdmachine stap. De combinatie van oude elementen en het futuristische vind ik te gek. We hebben niet exact dezelfde stijl, maar ik vind mezelf wel hierin terug. De thema’s die hij naar voren brengt, zijn erg herkenbaar. De sterke beeldtaal spreekt mij enorm aan. Hij geeft aandacht aan onderwerpen die negatief of helemaal niet worden belicht. Dat vind ik erg bijzonder. Via mijn eigen kunst maak ik van de samenleving een fantasiewereld, waarin ik reflecteer op alles wat wel of niet gedaan wordt. Ik haal een gevoel van confrontatie bij mensen naar boven. De zwarte persoon wordt bij mij op een bepaalde manier belicht en ik wil dat iedereen daar energie uit kan halen. Mijn werk wordt vaak beschreven als surrealistisch, omdat de zwarte mensen in een surrealistische setting worden gezet. Alleen dit is voor mij dit de realiteit. Ik zie zo de zwarte mens. Ik creëer een ideale Utopia wereld en reflecteer ik op de samenleving, zonder de samenleving mee te nemen in mijn werk.
Er wordt te vaak een zwart identiteit negatief belicht, of zelfs helemaal niet. Ik ben trots op mijn werk, Grace Jones. Ik blijf mijzelf verbazen over dit project. Het is qua kleurgebruik en abstractie echt een mijlpaal. Ik heb dit werk samen met een vriendin, Stephanie Blokland. We verschillen vaak van smaak, maar in dit project zaten we op een lijn. Ik heb veel artist-blocks gehad, na het maken van ‘Charge-Up’ kreeg ik weer veel positieve energie. Ik wilde graag een krachtig beeld creëren en daar ligt ook mijn sterke kant. Voor elke foto wil ik de identiteit naar voren brengen. Grace Jones is een tribute naar de artiest. En een geweldige samenwerking is voor mij een belangrijke motivatie. Ik laat met mijn kunst zien wat ik belangrijk vind in deze wereld. Ik wil een alternatief bieden en laten zien, dat het ook anders kan. Iedereen is mooi en in mijn ideale wereld wil ik dit laten zien.
Op het moment hangt het werk van Arich in het Rembrandthuis. Verder is ze druk bezig met nieuw werk en kan je meer werk van haar bekijken op haar Instagram!
