Moest je huilen, lachen of raakte je er compleet van in de war? Wat was jouw gevoel bij dat ene kunstwerk dat maar in je hoofd bleef hangen? Weet je nu weer welk werk het was? Een kunstwerk kan heel veel met je doen. Het laat je soms opnieuw kijken naar een onderwerp, de geschiedenis of zelfs de toekomst. Kunst heeft altijd een grote rol gespeeld in de samenleving. We kunnen door middel van kunst anders kijken naar onze omgeving en situatie. Het is een mooie manier om emoties te verwerken, nieuwe inzichten te krijgen of iemand uit te dagen om anders te denken. Daarom vragen wij in deze serie naar het favoriete werk van krachtige voorlopers en opvallende spraakmakers. Wat deed dat ene kunstwerk met hen? Hoe omschrijven ze dat gevoel? Lees het in de reeks: ‘Kunstverhalen’. Deze week spreken we met de Amsterdamse straatvoetballer en directeur van Favela Street, Roxanne Hehakaija!
The TittyMag: Wat doet kunst met jou?
Roxanne Hehakaija: Kunst is iets wat mij altijd bezig heeft gehouden om creatief te zijn. Op de basisschool was ik al bezig met schilderen en tekenen. Alles wat ik kon doen met mijn handen vond ik heel tof. Daarnaast is kunst voor mij ook iets wat je kunt doen op een pleintje met een bal. Ik denk dat, naarmate ik ouder werd, kunst mij in een andere wereld liet stappen. Je leert veel als je kijkt naar een ander perspectief.
TTM: Kun je je eerste ervaring met kunst nog herinneren?
RH: Ik denk dat het twee ervaringen zijn. Mijn eerste ervaring was op de basisschool. Mijn leraar Peter Bezuijen kon ontzettend mooi tekenen. Als je les van hem kreeg, was dat toch wel heel speciaal. Door Peter wilde ik zelf ook dingen maken. Mijn tweede herinnering was op de kinderboerderij. Ik ben opgegroeid in Uithoorn en bezocht als kind vaak de boerderij. Naast het kippenhok hadden ze een soort kleine expositie muur, waar werken hingen van Uithoornse kunstenaars. Dat was altijd het eerste waar ik naar keek als ik daar langskwam.
TTM: Heb je hier ook inspiratie uit kunnen trekken, wanneer je met iets anders bezig was?
RH: Ik denk het wel, zeker als het gaat om mijn leraar van toen. Ik heb geleerd dat je jezelf bezig kunt houden en mooie dingen kunt maken met je handen. Het bewust kijken en opslaan van kunst, leerde ik op een latere leeftijd.
TTM: Wat is jouw favoriete kunstwerk?
RH: Fotograaf Dana Lixenberg is mijn favoriet, vooral het werk Imperial Courts. Dit was haar eerste videowerk. Over een periode van 22 jaar fotografeerde ze de bewoners van een sociaal woningbouwproject, Imperial Courts, in de wijk Watts in Los Angeles. Dit werk heb ik niet zo heel lang geleden gezien, maar het heeft mij wel geraakt. De manier waarop zij zwarte mensen neerzet, is vanuit kracht en kwetsbaarheid. Toen ik die portretten – of eigenlijk mensen – aankeek, leken ze op de mensen die ik tegenkwam in mijn werk met Favela Street. Ik had het gevoel alsof ik ze al kende. Dit zijn de mensen die ik zie als ik werk. En dit zijn ook de mensen waarvan ik vind dat de maatschappij ze beter moet zien.
TTM: Welk gevoel wil jij, met je eigen werk, opwekken bij mensen?
RH: Ik wil mensen die niet gezien worden een gezicht geven. Ik wil laten zien dat zij niet automatisch zielig of een slachtoffer zijn. Maar dat ze juist hele sterke, talentvolle en mooie mensen zijn, als wij ze de ruimte geven om er te mogen zijn. Met eigenlijk alles wat ik doe, vind ik het belangrijk dat we verwachtingsvol naar onszelf en naar anderen toe zijn. Ik denk dat je als individu altijd het verschil kunt maken.
Meer weten en zien van Rocky? Klik hier voor haar Instagram of bekijk Favela Street’s account hier.
