De afgelopen dagen lees ik veel oude passages uit mijn dagboeken en scroll ik door mijn archieven op Instagram. Ik lees vaak dat ik moe was, uitgeput haast, van pagina’s aan activiteiten die ik daarvoor heb geschreven. In de zomer van 2019 werkte ik elke weekdag op de redactie van een radioprogramma, om dan op vrijdagavond weer aan het werk te gaan in de club waar ik in dienst was. Zaterdagen waren om te slapen, al was ik menig zaterdagavond toch ook weer ergens aan het dansen, zoenen of lag ik gewoon ergens aangeschoten te giechelen. Na werkdagen kwam meer werk, of een vrijwillig creatief projectje waar ik er het liefst 34 tegelijk van had lopen.
In de winter schreef ik mijn scriptie, maakte ik een zine, debuteerde als documentaire-maker. Allemaal uitvoerig beschreven in mijn dagboek, met op de volgende bladzijden: Moe, moe, moe. Toen er een pandemie uitbrak, die ene met dat virus, hebben jullie vast wel van gehoord, zeiden veel van mijn vriendinnen: Dit is goed voor jou! Vanzelfsprekend bedoelden ze dit als een positieve noot bij een verder verschrikkelijke crisis, maar ze meenden het: Ik nam nooit de tijd om uit te rusten en nu moest ik wel. Er zijn geen evenementen om te organiseren, geen workshops om te geven, geen exposities van vrienden die ik wil supporten, geen panelgesprekken of kunstfestivals. De club waarin ik tot 6 uur ’s ochtends werkte is natuurlijk ook dicht. Toch staat op elke dagboekbladzijde dat ik moe ben.
Misschien is er geen positieve noot bij deze crisis. Misschien is het niet het moment om uit te rusten, niet het ideale moment voor introspectie en hoef ik niet te reflecteren of te mediteren, maar gewoon alleen maar overleven. Misschien ben ik gewoon een chaoot van 21 die ervan houdt om rond te rennen en alles te proberen wat er maar te proberen valt, tot ik er bij neer val. Misschien is het gewoon mijn persoonlijkheid om me onder te dompelen in elke ervaring die me wordt voorgeschoteld. Misschien vind ik het de vermoeidheid meer dan waard om mooie, lelijke en bijzondere dingen te maken met bijzondere, lieve en gekke mensen. Ik weiger om mezelf uit te putten door productiviteit van mezelf te eisen in deze roerige tijden, maar moe van niks doen dat ben ik zeker.
