Van onderwijzer naar fashiondesigner. Muka van Eyken maakte deze grote stap 3 jaar geleden. Ervaring in de modeindustrie had ze nog niet, maar het belangrijkste was er wel: een concept met een goede boodschap. Haar bedrijfje MukaCariza is namelijk veel meer dan een tassenmerk. With MukaCariza, you will never walk alone.
TheTittyMag: Hoe ben je ooit begonnen met MukaCariza?
Muka van Eyken: Wegens omstandigheden thuis verloor ik mijn baan als onderwijzer. Na een dik jaar solliciteren en hier en daar wat invalwerk op verschillende kinderdagverblijven, ontstond het idee om voor mezelf te beginnen. Als niemand mij een stabiele baan kon aanbieden, bleef er maar één optie over: voor mezelf beginnen.
Per toeval ben ik toen in het ontwerpen van tassen en accessoires gerold. Ik wilde iets totaal nieuws doen waarin ik mijn identiteit kon ontdekken. Iets waar ik al lerend mijn beroep van kon maken.
In de zoektocht naar mijn eigen weg kwam ik in 2015 tassenontwerper Omar Munie tegen. Ik maakte heel brutaal een afspraak met hem en stelde hem allerlei vragen over zijn ervaringen in de fashion. Het is Omar Munie die mij de tip gaf om enkele betrouwbare mensen om me heen te verzamelen. Een ‘familie’ waar ik op kon bouwen en terugvallen in slechte tijden. Want zoals hij stelde: in goede tijden heb je genoeg mensen om je heen, but when the going gets tough…
In 2016 reisde ik af naar Oegstgeest, waar ik als een prinses werd ontvangen door Couturier Achmed Oso. Ik had op internet gelezen dat hij één van de beste Nederlandse couturiers was en alle stadia van het ontwerpvak beheerste. Ik had natuurlijk nog nooit iets ontworpen, dus wilde ik leren van de allerbeste. Ook al betekende dit de hele wereld afreizen voor een gesprek dat soms maar een paar minuten duurde… Ik was vastberaden om mijn doel te bereiken en zoog als een spons alle informatie in mij op.
Uiteindelijk plaatste ik een advertentie online dat ik op zoek was naar iemand die mijn potloodtekeningen kon digitaliseren. Ik kreeg een reactie van een dame die anoniem wenste te blijven, maar wel al jaren ervaring had in het ontwerpen van tassen en accessoires voor Prada en Kenzo. Vanaf het eerste moment dat ik haar zag hadden we een klik. Ze had direct geloof in de richting die ik op wilde met mijn merk. Ze zette me op het juiste spoor en prentte me in mijn hoofd dat alles wat ik kon bedenken mogelijk was. Waar ik van droomde, was zo helder voor haar. Doorzetten was haar advies. Doorzetten, dat is wat ik nog steeds met volle overtuiging doe.
TTM: Waar staat MukaCariza voor?
MvE: Vrij vertaald, betekent MukaCariza een schouderklopje of een beetje geluk. Een klein, maar betekenisvol gebaar dat je vertelt dat de liefdevolle stralen van de zon je altijd zullen bereiken en je de kracht geven om nooit op te geven, vooruit te kijken en om tot bloei te komen. With MukaCariza, you will never walk alone.
TTM: Wanneer durfde je de stap te zetten?
MvE: Juni 2016 schreef ik mij in bij de Kamer van Koophandel. Toen was het officieel en was er geen weg meer terug.
TTM: Wat zijn je dromen?
MvE: MukaCariza wil de betekenis van luxe opnieuw definiëren door tassen en accessoires te creëren die blijmoedigheid en kameraadschap uitstralen. Al mijn tassen en accessoires worden op een duurzame, respectvolle en verantwoorde manier geproduceerd.
Een synthese van Afrikaans erfgoed en Europees vakmanschap. Kleurrijk en ingetogen. Want voor mij is alleen een puur en verfijnd ontwerp iets waar je echt naar kunt verlangen en waarmee je een langdurige relatie kunt opbouwen.
De tassen en accessoires van MukaCariza draag je bij je als een teken van liefde, vriendschap en saamhorigheid die voorbij landsgrenzen, etnische afkomst en gender gaan. Wat ik vooral wil, is dat je met MukaCariza voelt deel uit te maken van een positief gestemde ‘extended family’.
TTM: Heb je een rolmodel?
MvE: De mensen die mij inspireren en raken, onderscheiden zich door hun puurheid en authenticiteit. De muziek van Tracy Chapman heeft altijd veel indruk op mij gemaakt. Een stem die echt en puur klinkt, soms schuurt, maar altijd op zo’n manier dat ik er mee verder kan.
Ook de kunstenaar Joseph Klibansky maakt me enorm nieuwsgierig. Ik houd van zijn manier van denken en doen. Hij denkt niet alleen groots, hij doet ook groots. Hij leeft in het nu en geniet met zijn familie met volle teugen van het leven. Hij weet hoe hij zijn werk, tussen alle andere kunst, meerwaarde kan geven. Klibansky begrijpt heel goed in welke tijd hij leeft. Hoe hij zijn social media inzet, dat is gewoon jaloersmakend.
En zijn hele familie werkt aan het ‘merk’ Klibansky en dat intrigeert mij. Het brengt me terug naar mijn jeugd in Rwanda. Ik groeide op in een klein dorpje waar iedereen letterlijk afhankelijk was van elkaar. Je had elkaar nodig om te overleven. Er was niets van mij of van jou, alles was van ons. Ieders aandeel, hoe klein het ook was, was even belangrijk.
Ik volg Joseph Klibansky al een tijdje en kreeg recent de kans om hem te ontmoeten. Bijna zijn hele familie was aanwezig in zijn atelier. Ik vond dat zo bijzonder!
En uiteraard mag Achmed Oso niet ontbreken in dit rijtje. Ik heb hem al eerder genoemd. Deze man kan toveren met stof en draad, maar wat mij bij blijft is hoe echt hij is. Zijn talent is niet onopgemerkt gebleven, want zijn klantenkring strekt zich inmiddels uit tot de allerhoogste kringen.
Ik voelde me enorm bijzonder en dankbaar dat hij me zo open en vriendelijk ontving. Tot twee keer toe maakte hij echt tijd voor me in zijn atelier. Ondanks dat hij heel goed wist dat ik nog zoekende was en totaal onbekend was met fashion. Hij was zo oprecht en eerlijk in zijn adviezen. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds profijt van zijn woorden. Sommige mensen komen als cadeautjes in je leven. Als je jezelf ervoor openstelt, ontstaat er magie.
TTM: Is dat belangrijk, denk je?
MvE: Op de eerste plaats is het belangrijk om te weten wie je bent, waar je naar toe wil werken (in grote lijnen) en waar je voor staat. Een rolmodel is belangrijk, omdat diegene het vuur in jou aanwakkert en je uitdaagt om dieper te gaan, ook als dat geen gemakkelijke weg is.
Met MukaCariza wil ik op het niveau komen van Chanel en Hermès. Ik wil niet het zoveelste platte succesverhaal worden, maar juist een merk neerzetten dat ergens voor staat, dat waarde toevoegt.
Een merk van echte mensen en echte verhalen. Liefde, vriendschap en samenhorigheid, dat is MukaCariza.
TTM: Wat zou je andere vrouwelijke ondernemers willen meegeven?
MvE: Ik wil vrouwelijke ondernemers drie dingen meegeven. Ten eerste: vergelijk jezelf nooit met een ander. Kijk niet naar wat een ander doet, hoe ver die is gekomen. Iedereen heeft een eigen pad te bewandelen, eigen verhaal te vertellen. Als je jezelf gaat vergelijken met een ander, dood je je eigen creativiteit. Je legt jezelf beperkingen op. En voor je het weet liggen je eigen dromen dood te gaan.
Ten tweede: je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden of alles in je eentje te doen. Ben je ergens goed in, dan moet je je daar op toeleggen. Maar voor de dingen waar je niet goed in bent, moet je dat overlaten aan een ander talent. Zo creëer je een fijne plek om je heen waarbij al die talenten mee helpen bouwen aan jouw droom.
Ten derde wil ik ondernemende moeders het volgende adviseren: het is normaal dat je vindt dat je tijd te kort komt voor je gezin. Een business runnen is net als een kind opvoeden. Dat kost tijd en energie. Gun jezelf dus de tijd. Door af en toe je gezin op nummer één te zetten en echte aandacht te geven. Op deze manier ontstaat vanuit je gezin richting jou ook de ruimte voor je bedrijf.
Veel mensen zullen je er bijvoorbeeld op veroordelen dat je ‘niet goed voor je kinderen zorgt’. Maar besef en weet wel dat het om een oordeel van buitenaf gaat. Schud het zo snel mogelijk van je af.
MukaCariza zie ik als mijn vierde kindje. Al drie jaar probeer ik haar de juiste voeding en aandacht te geven, zodat het optimaal kan groeien richting volwassenheid. Maar als ik er morgen mee zou moeten stoppen, omdat één van mijn kinderen ernstig ziek wordt, dan doe ik dat.
Mijn werk is belangrijk voor mij, maar niet van levensbelang. En bovendien, als je gepassioneerd bent over je merk, dan kan je de draad altijd weer oppakken.
TTM: Welke obstakels heb je moeten overwinnen?
MvE: In het begin vond ik het lastig als ik sprak over mijn dromen en ambities voor MukaCariza. Ik kreeg zoveel negatieve reacties! Inmiddels begrijp ik dat veel mensen zichzelf klein houden, omdat ze bang zijn voor de negatieve respons van de buitenwereld. Dat werkt enorm verlammend.
Door op zoek te gaan naar samenwerkingen met mensen en bedrijven die MukaCariza een warm hart toedragen, heb ik al die negativiteit kunnen uitbannen. Maar het was zeker een obstakel dat ik heb moeten overwinnen.
Drie jaar later is mijn droom nog steeds helder en heb ik een ‘familie’ om mij heen verzameld waarmee ik een erg fijne samenwerking heb. Dat is wat echte luxe is, besef ik mij.
